Πολλοί αναγνώστες με ρωτούν: τι έγινε εκείνος ο ανακριτής που άφησε ελεύθερο τον Ψωμιάδη; Είχε κάποια συνέπεια για την πράξη του ή συνεχίζει να επιλαμβάνεται της υπόθεσης;
Και τι έκανε όσο οι άλλοι ψάχνουν τον Ψωμιάδη που άφησε ελεύθερο; Κάλεσε κάποιον άλλο κατηγορούμενο για ανάκριση; Προφυλάκισε κανέναν; Ή μήπως τους αφήνει κι αυτούς να εξαφανιστούν με την ησυχία τους; Το Δημόσιο εισέπραξε τουλάχιστον την εγγύηση που όφειλε να καταθέσει ο Ψωμιάδης ή αφέθηκε ελεύθερος χωρίς να έχει καν καταβάλει εγγύηση;
Δεν ξέρω τις απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά. Συνεπώς δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο παρά να τα διατυπώσω στο όνομα των αναγνωστών.
Αλλά να προσθέσω και μια δική μου απορία: τι σκοπεύει να κάνει η ηγεσία της Δικαιοσύνης με αυτήν την υπόθεση; Δεν θα ερευνήσει; Δεν θα ελέγξει; Δεν θα αποδώσει ευθύνες; Γιατί κάνει την πάπια;
Το πρόβλημα φυσικά δεν είναι προσωπικό. Και δεν αφορά μόνο τον συγκεκριμένο ανακριτή.
Είναι ένα πρόβλημα γενικής εικόνας της Δικαιοσύνης και πραγματικά με εντυπωσιάζει πως από τόσες ενώσεις που (υποτίθεται) την εκφράζουν και την υπερασπίζονται κανείς δεν βγήκε να καυτηριάσει το απερίγραπτο γεγονός. Παρεμπιπτόντως, πληροφορούμαι ότι αυτοί ή κάποιοι άλλοι δικαστές εξετάζουν ήδη και αίτημα αποφυλάκισης του Μπέου!
Το έχω γράψει πολλές φορές: ο υπόκοσμος υπάρχει όσο ο κόσμος τού το επιτρέπει.
Σήμερα, ας πούμε, η υπόθεση άλλων τριών ομάδων και του διαβόητου Μποροβήλου εκδικάζεται ενώπιον της Επιτροπής Εφέσεων της ΕΠΟ.
Με έχει εντυπωσιάσει η σπουδή παραγόντων και δημοσιογράφων να τους αθωώσουν προκαταβολικά - υποθέτω με το αζημίωτο... Και πληροφορούμαι επιπροσθέτως ότι η Επιτροπή Εφέσεων είναι η ίδια και με την ίδια σύνθεση που αθώωσε προ διμήνου και την Καβάλα και τον Ολυμπιακό Βόλου.
Οι ίδιοι! Αντί να τους έχουν στείλει σπίτι τους, τους αφήνουν ανενόχλητους να συνεχίσουν το θεάρεστο έργο του κουκουλώματος. Σου λέει: αφού έβγαλαν λάδι τους προηγούμενους, κάτι θα κάνουν και για τους επόμενους.
Μα καλά τώρα, θα τους καταδικάσουν για ένα τηλεφώνημα μεταξύ τρίτων; διατείνονται διάφοροι επιτήδειοι.
Γι' αυτό και για λιγότερο.
Στην Αμερική, ας πούμε, ο Αλ «Σκαρφέις» Καπόνε πήγε φυλακή (όπου και πέθανε) για μια φορολογική παράβαση. Ο Τσάρλι «Λάκι» Λουτσιάνο καταδικάστηκε για μαστροπεία. Ο Σάντο Τραφικάντε Τζούνιορ πέρασε χρόνια στη φυλακή για παράβαση του νόμου περί νυχτερινών κέντρων.
Στην Ελλάδα ίσως θα λέγαμε «εντάξει μωρέ, σιγά τα παραπτώματα!».
Στην Αμερική, όμως, ξέρουν ότι τον υπόκοσμο δεν τον πιάνεις όπως θέλεις, ούτε όπως πρέπει. Τον πιάνεις όπου και όπως μπορείς. Αρκεί να θέλεις να τον πιάσεις.
