του Άγη Βερούτη
Η ουσία παραμένει ότι ο Έλληνας φορολογούμενος πληρώνει από χρήματα που δανείζεται και του λείπουν, υπαλλήλους του δημοσίου που δεν χρειάζονται και περισσεύουν.
Αν αυτοί είναι 300.000 περισσότεροι από όσοι χρειάζονται, ή 400.000 περισσότεροι από όσοι χρειάζονται μπορεί να το δείξει μια εμπεριστατωμένη ανάλυση.
Παραμένει αδιαμφισβήτητο όμως, ανεξάρτητα της οδού "τρουπώματος" στην αργομισθία, ότι η Μεσαία τάξη αργοπεθαίνει για να συντηρήσει αργόμισθους στο δημόσιο, και 50άρες συνταξιούχες με ανήλικο τέκνο.
Αυτό πρέπει να πάψει. Πρέπει ένας μεγάλος αριθμός συμπατριωτών μας που εισπράττουν πρόσοδο της ψήφου τους να πάψουν να το εισπράττουν, όχι μόνο διότι δεν έχει πια ο Ελληνικός Λαός να τους το πληρώνει αλλά και γιατί αντίκειται σε κάθε λογική κοινωνικής νομιμότητας.
Ακόμη και αν δεχθούμε το 667.000 του κ. Πάγκαλου, που ο ίδιος είπε ότι δεν περιέχει στοιχεία από τους μισούς δήμους, διότι απλά δεν τα έστειλαν, ο αριθμός είναι αστρονομικός για τις υπηρεσίες που λαμβάνουμε ως πολίτες.
Στην πολιτεία της Μινεσσότα, με πληθυσμό +9 εκατομμύρια κατοίκους, ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων είναι 50.000 (πενήντα χιλιάδες).
Αν αφαιρέσουμε τους 120.000 των ενόπλων δυνάμεων, 50.000 του συστήματος δημόσιας υγείας, και 17.000 του ΥΠΟΙΚ μένουν 480.000 δημόσιοι υπάλληλοι στην Ελλάδα (για το ίδιο μέτρο), χωρίς μάλιστα να προσμετρήσουμε ούτε τους ΔΕΚΟτζήδες ούτε τους υπαλλήλους ιδιωτικού δικαίου στις έξι (6) ΑΕ που διαθέτει μεσοσταθμικά ο κάθε δήμος.
Με άλλα λόγια, οι αριθμοί αποδεικνύουν ότι ακόμη και 2 φορές πιο παραγωγικοί από τους δικούς μας αν είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι της Μινεσσότα, πάλι έχουμε πάνω από τετραπλάσιους από όσους χρειαζόμαστε έστω και με το 1/2 της παραγωγικότητας.
Το κακό με τους αριθμούς είναι ότι δεν επιδέχονται ερμηνείας: είναι αυτοί που είναι.
