"Δὲν ἔχετε κρίση ἐδῶ" μου εἶπε. Πότε δὲν πίστευα ὅτι μία πόλη ἀπὸ μόνη της θὰ γινόταν τόσο πιεστική." Ἕνας καλὸς φίλος βρέθηκε γιὰ λίγο στὰ μέρη μας. Στὰ μέρη ποὺ ἀφήσαμε γιὰ τὸ ὄνειρο, γιὰ τὶς δουλειές, γιὰ μία καλύτερη ζωή.
-"Δὲν μᾶς δώσανε τὸ κίνητρο νὰ μείνουμε πίσω. Τίποτα δὲν κάνανε." καὶ σὰν νὰ τὰ ἔβαλε μὲ τὸν ἑαυτό του.
Δὲν ξέραμε, κανεὶς δὲν ἤξερε τί θὰ συμβεῖ. Ἡ ἐπαρχία ἀργοσβήνει μὲ μία Ἀθήνα, Θεσσαλονίκη νὰ γίνεται τὸ ὄνειρο κάθε νέου.
Εκεί εἶναι οἱ δουλειὲς λέγαν στὸ χωριό. Πάντα θέλαμε νὰ δοῦμε τὴν ἐπαρχία νὰ ζωντανεύει. Ζωντανεύει; θὰ μοῦ πεῖτε...Ἔχουμε δεῖ κόσμο νὰ ἐπιστρέφει. τὴν ἴδια ὥρα ποὺ ὁ καιρὸς καλυτερεύει καὶ οἱ προετοιμασίες στὰ χωράφια ξεκίνησαν. Ποτὲ ὅμως δὲν φανταζόμασταν ὅτι κάποια ἐπιστροφὴ θὰ γινόταν μὲ....
αὐτὸ τὸ τρόπο. Μὲ αὐτὸν τὸν ἄδικο τρόπο.
Τὸ βρήκαμε στὸ διαδίκτυο...Διαβάστε την συνέχεια ΕΔΩ
