Μόδα φαίνεται να έχει γίνει η παραίτηση πρωθυπουργών στον Ευρωπαικό Νότο. Το σήμα έδωσε ο δικός μας, Παπανδρέου, ψάχνοντας ένα τρόπο να φύγει με διακριτικότητα από το πολιτικό προσκύνιο της χώρας. Ανίκανος να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων αναθέτει τη διακυβέρνηση σε τραπεζίτη. Πλήρως χουντικό στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία.
Ακολουθεί ο ισχυρός άντρας της Ιταλίας, Μπερλουσκόνι. Ο Καβαλιέρε, μετά από χρόνια στο τιμόνι της διακυβέρνησης της γειτονικής χώρας αποσύρεται από την εξουσία καθώς δε φαίνεται ικανός να αντιμετωπίσει την κρίσιμη κατάσταση που καλείται να αντιμετωπίσει η Ιταλία. Και σε αυτή τη περίπτωση η διακυβέρνηση θα ανατεθεί σε τεχνοκράτες.
Το όλο θέμα μου μοιάζει σαν να τοποθετείται έμπορος αλκοολούχων ποτών σε κλινική αποτοξίνωσης. Τραγική ειρωνία, τραγικές καταστάσεις.
Βλέπουμε ότι το τέρας της κρίσης δεν έχει μόνο οικονομική και κοινωνική υποστάση αλλα και πολιτική. Το πολιτικό σύστημα ολόκληρης της Ευρώπης σχεδόν, βασίζεται σε ανθρώπους που απέκτησαν δύναμη και χρήμα με αθέμητους τρόπους. Και η ίδια η Ευρωπαική Ένωση η οποία αποτελεί γέννημα αυτών των ανθρώπων, αποτελεί με τη σειρά της ένα σάπιο δημιουργημα με σαθρά θεμέλια.
Με την αποχώρηση του Μπερλουσκόνι, χτυπάει το καμπανάκι για την ΤΡΙΤΗ κατά σειρά οικονομία της Ευρώπης η οποία έχει χρέος πάνω από 1 τρις.. Η Ιταλία ακολουθεί το δρόμο που χάραξε η χώρα μας τα δύο προηγούμενα χρόνια. Να είστε σίγουροι ότι η Αθήνα θα φύγει από τα πρωτοσέλιδα του παγκόσμιου τύπου και τη θέση της θα πάρει η αιώνια πόλη.
Το έργο τώρα αρχίζει...
