Είδαμε την απίστευτη ευκολία των δυνάμεων του μνημονίου να παρακάμψουν τις εμφανισιακές διαφορές που με χίλια ζόρια εμφάνιζαν ως ιδεολογικές- και να συγκροτηθούν σε ένα σώμα πολύ περισσότερο ομοιογενές από ότι δείχνει ή αφήνουν να εμφανίζεται.
Η συμπόρευση και η συγκυβέρνηση δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ με την ακροδεξιά είναι πολιτικό λάθος με ιστορικές διαστάσεις. Η συμπόρευση όλων αυτών με την ΝΔ ήταν μάλλον αναμενόμενη σχεδόν ποθητή από καιρό. Ο κόσμος άλλαξεΟ Στόχος όλων αυτών είναι κοινός και είναι η συντήρηση της υπάρχουσας χρεοκοπημένης κατάστασης είτε αυτή αφoρά την χώρα είτε τους συμμετέχοντες σε αυτή. Ήδη την αποκαλούν νέα κατάσταση. Εκτιμώ ότι είναι μάταιο να περιμένουμε να αποτύχει όπως συνέβη με την κυβέρνηση Παπανδρέου. Στην κυβέρνηση Παπανδρέου υπήρχε αστικό και ευρωζωνικό «ενδιαφέρον» ώστε να τονιστεί η αποτυχία της. Στην κυβέρνηση Παπαδήμου αυτό εκλείπει, κατά συνέπεια η αποτυχία της θα αποσιωπηθεί.
Στην άλλη όχθη του των Αντιμνημονιακών βλέπουμε μια δυστοκία που πηγάζει κυρίως από τον τελικό στόχο του καθενός αντιμνημονιακού. Αντιευρωπαϊστές, αντί ευρωζωνιστές, πατριώτες, Νεοδημοκράτες, σοσιαλιστές, ΚΚΕδες προλετάριοι, ταξικοί, αντικαπιταλιστές, αντιπαγκοσμιοποιητές, Συριζιώτες, αγανακτισμένοι, αρνητές πληρωμών, άνεργοι, αποκλεισμένοι νέοι, νεόπτωχοι, αντιδραστικοί, κινήματα οικολόγοι, έχουν ο καθένας από ένα στόχο. Παρόλα αυτά εύκολα υπήρξαν όλοι αυτοί στην πλατεία κάτω από τον όρο αγανακτισμένοι. Επιπλέον και όλο και κάτι κέρδισαν στις δημοσκοπήσεις ή στην κοινωνική επιρροή και από αυτή την μάζωξη.
Ως πρώτο και ορατό αποτέλεσμα έχουμε κατάρρευση του δικομματισμού και δημοσκοπήσεις που μιλούν για 7κομματικη ή ακόμη και εννέα κομματική βουλή. Τι νόημα έχει όλο αυτό όμως αν απλώς στην επόμενη βουλή μετράμε ποιος την έχει μεγαλύτερη την κοινοβουλευτική του ομάδα;
Σήμερα υπάρχει ιστορικό προηγούμενο και το κατάλληλο κοινωνικό υπόβαθρο ενώ η θέση της ακροδεξιάς και των ευρώ-τραπεζιτών στο σκηνικό ξεκαθαρίζει την εικόνα. Η χώρα μας είναι σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση όπου ακόμη και η δημοκρατία θεωρείται καταστροφική.
Ιστορικά -κοιτώντας στο πρόσφατο παρελθόν- θα δούμε ότι «οι αρχές» θεώρησαν καταστροφική την Δημοκρατία και την λαϊκή βούληση την εποχή του 1940-45 και την επταετία. Είναι δεδομένο ότι όπως και τώρα έτσι και τότε, οι συμμετέχοντες στο απελευθερωτικό αλλά και στον αντιδικτατορικό αγώνα είχαν διαφορετικούς τελικούς στόχους και προέλευση.
Σήμερα είναι αυταπόδεικτο σε όλους τους αντιμνημονιακούς ότι κανένας τελικός στόχος δεν είναι εφικτός σε καθεστώς σκληρού και ισόβιου μνημονίου. Κανένας τελικός στόχος δεν είναι εφικτός εάν πετύχει η συντήρηση της υπάρχουσας χρεοκοπημένης κατάστασης είτε αυτή αφορά την χώρα είτε τους συμμετέχοντες σε αυτή την κατάσταση.
Παρακάμψτε λοιπόν τις ασήμαντες διαφορές που αφορούν το τέλος της διαδρομής, βρείτε το θάρρος τα μέσα και προχωρήστε σε σύγκληση των αντιμνημονιακών δυνάμεων σήμερα. Αντιμνημόνιο και Δημοκρατία παντού είναι τα αιτήματα.
Διαλύστε τις γραμμές πυκνώστε νέες. Ανασυνταχθείτε! Ανοίξτε τις διαδικασίες εκλογής αντιπρόσωπων κατά τόπους. Οργανώστε συνέδριο αντιπρόσωπων και πανελλήνια επιτροπή αγώνα. Δώστε ευρύτατη πολιτική βάση σε όλα τα κινήματα και προετοιμάστε κοινά ενωτικά ψηφοδέλτια… Κάντε το κομματικό και ιδεολογικό σας παιχνίδι εντός αυτού του μετώπου που έτσι και αλλιώς αυτή είναι η δεξαμενή όλων σας.
Εναλλακτικά δεν υπάρχει αύριο! Αν συνεχίσουμε έτσι αύριο θα είμαστε όλοι μικρές ομάδες περιθωριακών γραφικών και ίσως παράνομων. Ζούμε σε ένα ιστορικό πλαίσιο που μας οδηγεί όλους σε μόνο ένα τρόπο σκέψης με μεγάλες διαφορές δοσολογίας και σε αυτό. Ελεύθερη σκέψη υπάρχει αλλά μόνο μέσα σε αυτόν τον μοναδικό τρόπο σκέψης.
Ο κόσμος άλλαξε και αυτό επιταχύνεται, δεν μπορούμε να παραμείνουμε στις παλιές διαιρέσεις γιατί θα χαρακτηριστούμε αδρανείς.
