Μία από τις πιο θεαματικές "βροχές" διάττοντων αστέρων, των Λεοντιδών, θα συμβεί την Πέμπτη 17 και την Παρασκευή 18 Νοεμβρίου.
Το φαινόμενο παρατηρείται κάθε χρόνο και διαρκεί περίπου δύο εβδομάδες, από τις 7 έως τις 28 Νοεμβρίου, το αποκορύφωμα του όμως αναμένεται τις νύχτες της 17ης και 18ης Νοεμβρίου και η καλύτερη στιγμή παρατήρησης είναι λίγο πριν το ξημέρωμα.
Ο ρυθμός πτώσης των φωτεινών μετεώρων -που γίνεται με ταχύτητα περίπου 71 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο- υπολογίζεται σε 15 ανά ώρα κατά μέσο όρο.
Γιατί ονομάζονται Λεοντίδες:
Οι βροχές των μετεώρων παίρνουν το όνομα του αστερισμού που βρίσκεται στην περιοχή του ουρανού όπου εκδηλώνονται (π.χ. Ωριωνίδες, Αιγοκερίδες, Yδροχοΐδες, Περσείδες κ.α.).
Οι Λεοντιδες, αν και έρχονται από τον κομήτη 55Ρ/Τέμπελ-Τατλ, οφείλουν το όνομά τους στον αστερισμό του Λέοντα, αφού οπτικά δίνουν την εντύπωση πως προέρχονται από εκεί.
Εξαιτίας της τροχιάς του κομήτη Τέμπελ-Τατλ, που έχει αντίθετη φορά από αυτήν της Γης, με συνέπεια τα θραύσματά του να συγκρούονται με τον πλανήτη μας μετωπικά, με ταχύτητα σχεδόν διπλάσια από αυτή άλλων διαττόντων. Αναπτύσσεται, έτσι, μια μεγαλύτερη θερμοκρασία λόγω της τριβής κατά τη διέλευση των μετεώρων μέσω της γήινης ατμόσφαιρας, με αποτέλεσμα τα «πεφταστέρια» να καίγονται πιο έντονα και να εκπέμπουν περισσότερη λάμψη κατά την πτώση τους, κάνοντας τους Λεοντίδες να ξεχωρίζουν από τα άλλα πεφταστέρια.
Θύελλα πεφταστεριών!
Από ιστορική άποψη, οι Λεοντίδες έχουν δημιουργήσει μερικά από τα πιο θεαματικά φαινόμενα στους ουρανούς του πλανήτη μας και μάλιστα υπήρξαν φορές, ιδίως μεταξύ των ετών 1998 - 2002, που εξελίχτηκαν σε πραγματική "θύελλα" μετεώρων, στη διάρκεια της οποίας πολλές χιλιάδες "αστεριών" φαίνονταν να πέφτουν κάθε ώρα στη Γη.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτές οι "θύελλες" λαμβάνουν χώρα περιοδικά, ανά 33 χρόνια περίπου, για άγνωστους λόγους. Η τελευταία τέτοια θεαματική «θύελλα» συνέβη το 2002, συνεπώς η επόμενη θα υπάρξει κάπου κοντά στο 2035. Φέτος θα πρέπει να αναμένεται μια ήπια δραστηριότητα.
Ετσι κι αλλιώς, αυτή η αβεβαιότητα ισχύει γενικότερα στην παρατήρηση διαττόντων αστέρων, καθώς κανείς ποτέ δεν μπορεί να είναι βέβαιος για το τι θα συμβεί και, φυσικά, κατά πόσο οι καιρικές συνθήκες θα επιτρέψουν την παρακολούθηση του φαινομένου.
