Χθες πραγματοποιήθηκε μια από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις με αφορμή την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου. Αυτοί οι οποίοι συνέθεσαν τον όγκο των διαδηλωτών προέρχονταν από διάφορους πολιτικούς χώρους της αριστεράς ενώ υπήρχαν ανένταχτοι πολίτες, χωρίς κομματική η συνδικαλιστική ταύτιση. Με αυτά τα δεδομένα, το ΠΑΜΕ, δεν μπορεί να περιφρουρεί ένα πανλαϊκό ξεσηκωμό στον οποίο τα άτομα δεν ανήκουν μόνο στο δικό του πολιτικό χώρο διότι με αυτό τον τρόπο λειτουργεί ως αφεντικό όσων βρίσκονταν εκεί. Έρχεται σε αντίφαση με το σύνθημα του "...εργάτη μπορείς χωρίς αφνετικά".
Οι διαδηλωτές ήταν λογικό να εκφράσουν την αντίδραση τους. Ο τρόπος όμως με τον οποίο το έκαναν οι αναρχικοί ήταν ακραίος χωρίς αυτό να σημαίνει πως είχαν άδικο. Η αντίθεση, έπρεπε να εκφραστεί και από τον υπόλοιπο κόσμο, λιγότερο βίαια ώστε να καταλάβει το ΠΑΜΕ ότι ήταν ανεπιθύμητο και να φύγει μια ώρα αρχύτερα απ' ότι αποχώρησε.
Όσο αφορά την αστυνομία δεν θα την κρίνουμε από τα χθεσινά γεγονότα. Αν κοιτάξουμε το θεσμό αυτό, θα καταλάβουμε πως προστατεύει τα συμφέροντα της εκάστοτε εξουσίας καταστέλοντας άγρια όσους εναντιώνονται στα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης. Αυτό, έχει σχέση με την ιστορική εξέλιξη των θεσμών της κοινωνίας.
Κάθε χώρος ας κάνει την αυτοκριτική του. Τωρινός μας στόχος πρέπει να είναι η συνέχιση των κινητοποιήσεων αν και δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει αμφιβολία όσο αφορά το θέμα αυτό.
