Βγήκαν όλοι στα μπαλκόνια των τηλεπαραθύρων των καθεστωτικών δημοσιογράφων για να καταγγείλουν τον σκοταδισμό και την απόπειρα λογοκρισίας μετά τις εφόδους των Χρυσαυγιτών στην άθεη παράσταση.
Κώνστα, Μπέζος, Ράντου, Σμαραγδής(με αυτόν θα τα πούμε άλλη ώρα)και άλλα καλά παιδιά της γενιάς του Πολυτεχνείου(μόνον τη Δαμανάκη δεν είδαμε)που νιώθουν ότι κινδυνεύει η ελευθερία του λόγου και της έκφρασης. Μέχρι εδώ καλά. Μαζί τους κι εμείς.
Δεν είδαμε όμως κανέναν(ίσως πλην του Μπέζου)να βγάζουν το φερμουάρ από το στόμα και να καταγγέλλουν την κυβέρνηση των δοσίλογων που έχει γυρίσει την Ελλάδα 70 χρόνια πίσω.
Μούγκα οι άνθρωποι της τέχνης για το μνημόνιο και τα δεινά του. Δεν κινδυνεύει ίσως η ελευθερία του λόγου μέσα από τις υποκριτικές κραυγές τους. Κινδυνεύει το μεροκαματάκι αφού ο λαός τους κατάλαβε τι κελεπούρια είναι και δεν πρόκειται ποτέ να ξαναπατήσει στις παραστάσεις τους που μυρίζουν ψέμμα και χωματίλα.
