Στα δελτία "πολέμου" των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης συχνά - πυκνά γίνεται εκτενής αναφορά σε "τραγικά ατυχήματα¨ ανά τον κόσμο. Αρέσκονται να τα χαρακτηρίζουν ως "ατυχήματα", είναι όμως στην πραγματικότητα ατυχήματα ή τελικά με μαθηματική ακρίβεια είναι σίγουρο ότι θα συμβούν; Κι αν τελικά είναι αναμενόμενο, για ποιους λόγους το επιτρέπουμε και πόσο κοστίζει μια ανθρώπινη ζωή;
Θα αναφέρουμε ορισμένα χαρακτηριστικά τραγικά περιστατικά, στην διάρκεια των οποίων έχασαν την ζωή τους πολλοί συνάνθρωποι μας...
Ναυάγιο επιβατηγού - οχηματαγωγού Ηράκλειον (ναυπηγήθηκε το 1949) στις 02.06 το πρωί της 8ης Δεκεμβρίου 1966 ημέρα Πέμπτη εξέπεμψε το μήνυμα: "SOS, από Ηράκλειον, στίγμα μας 36° 52' B., 24° 08 A., Βυθιζόμεθα" (θαλάσσια περιοχή της Φαλκονέρας στο Μυρτώο Πέλαγος, ταχύτητα ανέμων 9 μποφόρ).
Αίτια Ναυαγίου:
1.Κακή φόρτωση και έχμαση οχημάτων,
2.Ένας εκ των πλευρικών καταπελτών ή δεν είχε ασφαλισθεί με τους πείρους ή αυτό είχε γίνει πλημμελώς,
3.Δεν είχε ακόμη καθιερωθεί η απαγόρευση απόπλου ανάλογα με την κλίμακα μποφόρ και ίσχυε η κατ' επιλογή του Πλοιάρχου.
Απολογισμός:
Από τους 73 ναυτικούς (πλήρωμα) του πλοίου και τους 171 επιβάτες, σώθηκαν μόνο 46, (16 από το πλήρωμα και 30 επιβάτες) και πνίγηκαν 217.
Αξίζει να σημειωθεί ότι:
Η τραγική ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού να επέμβει εγκαίρως, μοιραία οδήγησε και στον τραγικό απολογισμό. Μετά το ναυάγιο αυτό, καθορίστηκαν μελέτες για δημιουργία επί τούτου θαλάμων επιχειρήσεων έρευνας διάσωσης τόσο στο ΥΕΝ όσο και στη Ναυτική Διοίκηση Αιγαίου, επίσης τότε καθορίστηκε ο θεσμός του "Σκοπούντος πλοίου" (ένα πολεμικό πλοίο από κάθε κατηγορία θα κάνει επιφυλακή 24ωρης ετοιμότητας στο Ναύσταθμο), καθώς και ο καθορισμός άδειας απόπλου σύμφωνα με τις υφιστάμενες κάθε φορά καιρικές συνθήκες και όχι "Κατά κρίσιν πλοιάρχου".
Ναυάγιο επιβατηγού - οχηματαγωγού Εξπρές Σάμινα (ναυπηγήθηκε το 1966) στις 22.12 το βράδυ της 26ης Σεπτεμβρίου 2000 ημέρα Πέμπτη, με ταχύτητα ανέμων 8 μποφόρ, 2 μίλια ανοικτά της Πάρου, προσέκρουσε στις νησίδες "Πόρτες Πάρου". Στις 31 Δεκεμβρίου 2001 θα συμπλήρωνε 35 χρόνια και σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία θα έπρεπε να αποσυρθεί.
Αίτια Ναυαγίου βάσει πραγματογνωμοσύνης:
1.Οι χειρισμοί τόσο του πληρώματος φυλακής γέφυρας όσο και του μηχανοστασίου ήταν ανεπαρκείς,
2.Το πλοίο ερήμην των κανόνων ασφαλούς πλοήγησης έπλεε με χρήση αυτόματου πιλότου (autopilot),
3.Κατά παράβαση του πιστοποιητικού ασφαλείας, οι υδατοστεγείς πόρτες ήταν όλες ανοιχτές ενώ θα έπρεπε να ήταν ερμητικά κλειστές,
4.Δεν τέθηκε σε λειτουργία η σειρήνα έκτακτης ανάγκης για εγκατάλειψη του πλοίου και της σχετικής ενημέρωσης από τα μεγάφωνα του πλοίου, καθώς επίσης δεν υπήρξε καθοδήγηση από το ανωτέρω πλήρωμα, για οργανωμένη εκκένωση του πλοίου.
5.Πολλά σωσίβια δεν ήταν εφοδιασμένα με λαμπτήρες σήμανσης και δεν διέθεταν σφυρίχτρες.
6.Το πλοίο λίγο μετά την πρόσκρουση βυθίστηκε στο σκοτάδι, η ηλεκτρογεννήτρια έκτακτης ανάγκης (emergency generator) εντός ολίγων λεπτών μετά την σύγκρουση λόγω βλάβης έπαψε να λειτουργεί.
7.Η παράλειψη διαβίβασης στίγματος του ναυαγίου, με αποτέλεσμα τη δυσχέρεια των ενεργειών έρευνας και διάσωσης.
Απολογισμός:
Από τα 533 άτομα (472 επιβάτες και 61 πλήρωμα) πνίγηκαν 81. Κάτω από το βάρος των τύψεων έδωσε τέλος στην ζωή του ο 55χρόνος εφοπλιστής-αντιπρόεδρος-διευθύνων σύμβουλος της Μinoan Flying Dolphins και πρόεδρος της Ένωσης Εφοπλιστών Ακτοπλοΐας, Παντελής Σφηνιάς.
Αξίζει να σημειωθεί ότι:
Στο πλοίο είχαν διενεργηθεί ύστερα από καταγγελίες του ΑΒ' Μηχανικού, Αναστάσιο Σορόκα, δύο έκτακτες επιθεωρήσεις, μία στις 21 Σεπτεμβρίου του 2000 και άλλη μια στις 26 του ίδιου μήνα από τους επιθεωρητές του ΚΕΕΠ, λίγες ώρες δηλαδή πριν το πλοίο βυθιστεί.
Ο Αναστάσιος Σορόκας, υπήρξε μέλος του πληρώματος ως τις 19 Σεπτεμβρίου στο «Σάμινα» οποίος παραιτήθηκε υποστηρίζοντας ότι το πλοίο ήταν αναξιόπλοο, καταγγέλλοντας την άσχημη κατάσταση μηχανών, παλαιότητα και έλλειψη συντήρησης των τεσσάρων ηλεκτρομηχανών, την προβληματική λειτουργία των συστημάτων καθέλκυσης των λέμβων, την ανεπαρκή συντήρηση της εφεδρικής ηλεκτρογεννήτριας ανάγκης, την προβληματική λειτουργία χειριστηρίων που μπλόκαραν μεταξύ μηχανής και γέφυρας και την ανεπάρκεια των υδατοστεγών θυρών σε περίπτωση που ένα τμήμα του πλοίου κατακλυζόταν με νερά όπως και έγινε. Και στους δύο ελέγχους δεν διαπιστώθηκε κανένα απολύτως πρόβλημα, και το πλοίο εφοδιάστηκε με πιστοποιητικό ασφαλείας και στις 5 το απόγευμα απέπλευσε από τον Πειραιά για το μοιραίο ταξίδι του.
Το τριμελές εφετείο κακουργημάτων Πειραιώς και στις 27 Φεβρουαρίου του 2006 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το πλοίο ήταν αξιόπλοο!!!, ότι οι βάρκες ήταν σε καλή κατάσταση κι ότι η πρόσκρουση οφειλόταν σε κακή διακυβέρνηση κυρίως από τον υποπλοίαρχο, ενώ η γρήγορη βύθιση αποδόθηκε στο γεγονός ότι δεν ήταν κλειστές οι υδατοστεγείς θύρες.
Τροχαίο δυστύχημα στα Τέμπη, σχολικού λεωφορείου, λίγο πριν τις 7.30 μμ της 13ης Απριλίου του 2003 που επέστρεφε από την τριήμερη εκδρομή της πρώτης τάξης του λυκείου Μακροχωρίου Ημαθίας στην Αθήνα. Στο 38ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού Αθήνας – Θεσσαλονίκης σε ένα στενό σημείο του δρόμου στην κοιλάδα των Τεμπών, από φορτηγό που μετέφερε νοβοπάν και μελαμίνες, αποκολλήθηκε το εμπόρευμα και μέρος του "θέρισε" την αριστερή πλευρά του σχολικού λεωφορείου, με το οποίο διασταυρώθηκε εκείνη τη στιγμή.
Αίτια τροχαίου:
1.Κακή - υπερβολική φόρτωση και ασφάλιση του φορτίου,
2.Στενότητα, ολισθηρότητα και περιορισμένη ορατότητα στο σημείο της καμπής του οδοστρώματος.
Απολογισμός:
Έχασαν την ζωή τους με φρικτό τρόπο 21 μαθητές μόλις 16ετών.
Αξίζει να σημειωθεί ότι:
Τον Οκτώβριο του 2008 το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Λάρισας έκρινε αθώο τον οδηγό του μοιραίου λεωφορείου. Ένοχοι για ανθρωποκτονία εξ’ αμελείας κατά συρροή, σωματικές βλάβες κατά συρροή και διατάραξη της ασφάλειας συγκοινωνιών, κρίθηκαν ο πρόεδρος της εταιρείας "Ακρίατας Α.Ε." για λογαριασμό της οποίας μεταφέρονταν η ξυλεία στο φορτηγό, και η διευθύνουσα σύμβουλος, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε συνολική ποινή φυλάκισης 4 ετών, 11 μηνών και 15 ημερών έκαστος. Για τους καταδικασθέντες, το δικαστήριο δέχθηκε τα ελαφρυντικά του προτέρου εντίμου βίου, καθώς και ότι επιδίωξαν στη συνέχεια να άρουν τις συνέπειες των πράξεών τους (η εταιρεία πλήρωσε συνολικά για αποζημιώσεις το ποσό των 8.500.000 ευρώ), ενώ η εισαγγελέας της έδρας απέρριψε το αίτημα αναστολής της ποινής και την μετέτρεψε προς 10 ευρώ ημερησίως.
Στην Κοιλάδα του Θανάτου και γενικότερα στο εθνικό οδικό δίκτυο έχουν χάσει πολλοί άνθρωποι την ζωή τους. Άλλο ένα παράδειγμα ήταν η απώλεια των 6 οπαδών του ΠΑΟΚ το ξημέρωμα της 4ης Οκτωβρίου του 1999.
Καταστροφικός σεισμός στις 3 παρά τέσσερα λεπτά το μεσημέρι της 7ης Σεπτεμβρίου του 1999, με επίκεντρο ένα σημείο στους πρόποδες της Πάρνηθας, κοντά στο Μενίδι και τα Άνω Λιόσια, σε μια περιοχή μόλις 17 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης. Η ισχύς του ήταν 5,9 βαθμοί της κλίμακας Ρίχτερ, και το βάθος όχι παραπάνω από 10 χιλιόμετρα, πράγμα που έκανε το χτύπημα στην πόλη ιδιαίτερα δυνατό. Όλο το λεκανοπέδιο της Αττικής βυθίστηκε λίγο σε σχέση με την Πάρνηθα, με την περιοχή στο Θριάσιο Πεδίο να μετακινείται περίπου 8 εκατοστά!
Αίτια καταρρεύσεων:
1.Τα εργοστάσια-κτήρια, που κατέρρευσαν σαν "χάρτινοι πύργοι", τελικά, είχαν ΌΛΑ κατασκευαστικές ατέλειες,
2.Δεν πληρούσαν τις κείμενες πολεοδομικές προδιαγραφές
3.Είχαν κτιστεί ακόμα και πάνω σε μπαζωμένα ρέματα. 4.Πάραυτα είχαν λάβει άδεια οικοδομήσεως και είχαν ελεγχθεί ως επαρκή!!!
Απολογισμός:
Συνολικά έχασαν την ζωή τους 143 άνθρωποι. Περίπου 50.000 κτήρια γκρεμίστηκαν ή υπέστησαν σοβαρές ζημιές, και αντίστοιχος αριθμός ανθρώπων έμειναν άστεγοι για σημαντικό χρονικό διάστημα. Το κόστος της ζημιάς υπολογίζεται σε περίπου 2,5 δις. ευρώ. Ιδιαιτέρως πρέπει να αναφερθεί ότι έχασαν την ζωή τους στο κτήριο της ΡΙΚΟΜΕΞ 39 άνθρωποι, στη ΦΑΡΑΝ σκοτώθηκαν 8, στη ΦΙΛΟΠΛΑΣΤ σκοτώθηκαν 3, στη ΒΙΟΚΥΤ 6, στην οικοδομή της οδού Πίνδου στη Νέα Φιλαδέλφεια σκοτώθηκαν 7 και στην πολυκατοικία της οδού Ψυχάρη στη Μεταμόρφωση σκοτώθηκαν 16.
Αξίζει να σημειωθεί ότι:
Σε άρθρο του ο "Ριζοσπάστης" αναφέρει χαρακτηριστικά για την ΦΑΡΑΝ ότι: "Η διοίκηση του εργοστασίου, όμως, αμέσως μετά από αυτό το τραγικό γεγονός, δε στήριξε, ως όφειλε, τις οικογένειες των θυμάτων, και οι αποζημιώσεις που έδωσε ήταν τόσες όσες προέβλεπε το ασφαλιστικό συμβόλαιο που είχε υπογράψει με όλους τους εργαζόμενους της «ΦΑΡΑΝ» και άγγιζε το ποσό των 10 εκατ. δραχμών. Ποσό ευτελές για να συντηρηθεί μια οικογένεια, με μόνο ένα εργαζόμενο μέλος... Και πριν ακόμη στεγνώσει το χώμα από το αίμα των νεκρών, έξι μήνες μετά το σεισμό, η διοίκηση προχώρησε σε μια τεράστια διαφημιστική καμπάνια με καταχωρήσεις σε εφημερίδες, ευχαριστώντας τις ασφαλιστικές εταιρίες, επειδή μετά το σεισμό στάθηκαν δίπλα στην εταιρία καταβάλλοντάς της το ποσό των... 1,2 δις δρχ... υπήρχε έκθεση πολιτικού μηχανικού που ανέφερε, από το 1986, πως υπάρχουν σημαντικές ζημιές στο εργοστάσιο από το σεισμό του 1981, οι οποίες αν δεν επιδιορθωθούν, τότε το εργοστάσιο δε θα αντέξει σε νέο σεισμό. Η διοίκηση αδιαφόρησε πλήρως για τους εργαζόμενους. Όχι όμως και για τα στελέχη της, τα οποία στέγασε σε ένα διώροφο κτίριο, που δεν αντιμετώπιζε κανένα πρόβλημα, δίπλα από το εργοστάσιο...".
Δείτε σας παρακαλώ το κάτωθι video και ας βγάλει ο κάθε ένας από τους αναγνώστες μας, με βάση την ηθική και την νοημοσύνη του, τα συμπεράσματά του.
Για τις αυτοκτονίες, έχουμε αναλύσει σε άλλο άρθρο εκτενώς, το πόσους χιλιάδες ανθρώπους θυσίασε η τεχνητή κρίση.
Αντίστοιχα για την μείωση του κόστους, την ελλειπή συντήρηση και την μη τήρηση των προδιαγραφών και των κανόνων ασφαλείας, είχαμε και εξακολουθούμε να έχουμε αεροπορικά - σιδηροδρομικά - εργατικά δυστυχήματα. Εκεί θυσιάζονται εξίσου χιλιάδες συνάνθρωποί μας κάθε μέρα ανά τον κόσμο.
Πόσο κοστίζει τελικά μια ανθρώπινη ζωή; Πόσο κοστίζει, για να θυσιάζεται στο βωμό της "επιχειρηματικότητας", της μείωσης των δαπανών, της αύξησης της κερδοφορίας; Ποιοι είναι αυτοί που ΕΞΑΓΟΡΆΖΟΝΤΑΙ για να επιτρέπουν την παραβίαση των κανόνων ασφαλείας;
Ας αναλογιστούμε έστω και την ύστατη στιγμή ότι κάτω από την δική μας ανοχή γίνονται όλα αυτά. Μήπως εντέλει επιλέγουμε ολίγιστους πολιτικούς, που με την σειρά τους επιλέγουν ολίγιστους στα κρατικά πόστα, για να συνεργάζονται με τους ολίγιστους επιχειρηματίες, επ' ωφελεία της δικής τους ληστοσυμμορίας και εις βάρος αθώων και αδικοχαμένων ψυχών;
Γράφει ο Κάντζος Αριστείδης
πηγη: Νομικα Αναλατα
