του Στέλιου Συρμόγλου
Είναι τυχαίο που όλα παραπέμπονται στις καλένδες; Είναι τυχαίο ότι όλα αλλάζουν περιστασιακά και αποφασίζονται πρόχειρα; Είναι τυχαίο που η αξιοκρατική κοινωνική διάρθρωση υποκαθίσταται εν πολλοίς από την...όποια κρατική εξουσία και την επιχειρηματική βουλιμία; Είναι τυχαίο που επαφίεται ο καθορισμός της προσωπικής, κοινωνικής και εθνικής μας ζωής στη μοιραία φορά των πραγμάτων; Είναι τυχαίο που άνθρωποι της εξουσίας όλων των παρατάξεων τα τελευταία 30 και πλέον χρόνια, σε εναγκαλισμό με τους “ημέτερους” κρατικοδίαιτους παρουσιάζονται πωρωμένοι από την παρεκτροπή, που αποβάλλει την αιδώ και εκθέτει στο φώς της ημέρας τα έργα της νυχτός;
Είναι τυχαίο που ο τόπος τούτος έζησε και ζεί εικόνες πολιτικής σύγχυσης και ανερμάτιστων πολιτικών, με την εξωτερική πολιτική μάλιστα να εμφανίζεται πίσω από τους κομματικούς λόφους; Είναι τυχαίο ότι με τις οβιδιακές μεταμορφώσεις, τους λεονταρισμούς και τις παλινωδίες των εκάστοτε κυβερνώντων, διαμορφώνεται πολιτική χωρίς σταθερές συντεταγμένες; Είναι τυχαίο ότι νόμοι και αποφάσεις κρίνονται ανεφάρμοστοι και ρίπτονται στον κάλαθο των αχρήστων; Τεράστιος αυτός ο κάλαθος! Όλα τα χωράει…
Είναι τυχαίο πως όλα στην Ελλάδα καλύπτονται εντός ολίγων ημερών, ενίοτε και ωρών, από το πέπλο της λήθης και ακολουθεί η σιωπή των τετελεσμένων; Μήπως με τη σιωπή υποβιβάζεται η ευθύνη των πολιτικών και των κάθε εξουσιολάγνων; Αποδείχθηκε, πάντως, ότι η σιωπή δεν συνακολουθείται από την ενοχή!
Είναι τυχαίο που η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων είναι “στριμωγμένη” ανάμεσα στις Συμπληγάδες των αναγκών της αδυσώπητης καθημερινότητας και της αβεβαιότητας για το μέλλον;
Είναι τυχαίο ότι η πολιτική πρακτική αναπαράγεται σε ευρήματα για να δικαιολογήσει την ανυπαρξία επιτευγμάτων, διευκολύνοντας έτσι τους Λυμεώνες του κρατικού χρήματος, τον Μηρυκασμό των πολιτικών παθών, την εκδικητική ροπή, την ανταποδοτική μνήμη
και τις απωθήσεις; Είναι τυχαίο ότι όλα μαζί συντηρούν την μαθηματικά διαψευδόμενη λαική προσδοκία, με τελική κατάληξη τον γενικό αρνητισμό από τον οποίο επωφελούνται πάλι οι ευκαιριακοί ψευδοσωτήρες, πουλώντας “βερεσέ” ελπίδα;
Είναι τυχαίο που όσοι επιχείρησαν να διαφυλάξουν τις παρακαταθήκες του μείζονος και του ελάσσονος Ελληνισμού και δεν προσπάθησαν να υπηρετήσουν ευαισθητικές αυταπάτες, απεναντίας ο λόγος τους ήταν αποστασιοποιημένος από καθετί ουδέτερο και επίπεδο, αλλά συντεταγμένος και εκπεφρασμένος ούτε να οιωνοσκοπεί, ούτε να συμπλέει με την κάθε είδους κατεστημένη σημασιολογία, τους “έφαγε” η μαρμάγκα και βρέθηκαν στο περιθώριο της πολιτικής;
Με τους “άλλους” της παχύδερμης αδιαφορίας και της απληστίας, να αποτελούν την γκρίζα πραγματικότητα. Σημεία των καιρών η αισχρουργία, η συνθηκόλογηση με τη συνείδηση και η αποβορβόρωση των ηθών. Σημεία των καιρών η ψευδής πολιτική παράσταση ανύπαρκτης κατάστασης. Και το επίχριστο. Και ο θεατρινισμός. Και η ηθική αναλγησία σκιαγραφημένη στον καμβά της υποκρισίας και του πολιτικού ινσουητισμού…
Είναι οι πολιτικοί της για χρόνια χλιδάτης παρακμής. Οι ποικιλοτρόπως “χορτάτοι” πολιτικοί, κάποιοι μάλιστα εξ’ αυτών επιδειξίες και ταυτόχρονα κοπρόστομοι, οι οποίοι περιφέροντας την …πολιτική τους κυτταρίτιδα από “μοδάτο” στέκι σε επιχειρηματικά γραφεία διαπλοκής, έχουν αποτεφρώσει σε κλίβανο υψηλής συμπίεσης κάθε έννοια σοβαρότητας και ευαισθησίας. Και για τους οποίους οι ισχνές πλέον απεγνωσμένες κραυγές των “συμπιεσμένων” από τα μνημόνια και τις ευκαιριακές πολιτικές κοινωνικές ομάδες, συνιστούν απόμακρο θόρυβο…
Δεν έχουν ιδέα, αλλά και λόγω αβηριτισμού, δεν αντιλαμβάνονται ότι όλα αποτελούν μια γενική ενότητα. Αυτή η τελευταία δεν είναι ένας απολιθωμένος πολυάνθρωπος όγκος. Έχει να κάνει με την κοινωνία των προσώπων, που μπορεί να υφίσταται την επιδρομή της πολιτικής βλακείας και του βλαχολεβέντικου πολιτικού επαρχιωτισμού, αλλά στεγανοποιεί αξίες που ανυψώνονται στην έννοια του έθνους…
Αιδώς, χορτάτοι και χλιδάτοι!.. Απ’ όπου κι αν προέρχεστε πολιτικά, έχοντας αποβάλει ραχοκοκκαλία και συνείδηση, παύστε να συνασπίζεστε απέναντι στη σιωπή του λαού!..
