υπάρχει και μια κατηγορία «πολιτών» που θησαυρίζει σε βάρος των ταμείων του κράτους και της υγείας του κοινωνικού συνόλου, αξιοποιώντας στο έπακρο την ανεπάρκεια ή την ανικανότητα των υφιστάμενων κρατικών μηχανισμών ελέγχου.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά και ας τα προσαρμόσουμε στα δεδομένα που επικρατούν στην χώρα μας στον τομέα των Αλκοολούχων Ποτών την περίοδο της οικονομικής κρίσης.
Αλκοολούχα είναι τα υγρά ποτά που περιέχουν αλκοόλη (Οινοπνευματώδη Ποτά) τα οποία διαχωρίζονται σε τρεις βασικές κατηγορίες:
(1) Στην πρώτη κατηγορία περιλαμβάνονται όσα ζυμώνονται, δηλαδή όσα ποτά παράγονται με αλκοολική ζύμωση αμυλούχου ή σακχαρούχου πρώτης ύλης, όπως το κρασί ή η μπύρα που αποτελούν και τους τυπικούς εκπροσώπους της κατηγορίας αυτής. Τα ποτά αυτά δεν μπορούν να ξεπεράσουν τους 18 αλκοολικούς βαθμούς για τον απλούστατο λόγο ότι πέρα από το όριο αυτό δεν υπάρχει αλκοολική ζύμωση αφού μέχρι τους 18 βαθμούς σταματάει η δράση των μυκήτων που προκαλούν την ζύμωση.
(2) Στην δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνονται τα ποτά στα οποία η αλκοολική ζύμωση της πρώτης ύλης ακολουθείται από απόσταξη σε ειδική συσκευή (αποστακτήρας ή καζάνι). Οι πιο χαρακτηριστικοί εκπρόσωποι της κατηγορίας αυτής είναι τα δημοφιλή εγχώρια παραγόμενα (ούζο, τσίπουρο) και τα εισαγόμενα ποτά (ουίσκυ, βότκα, τζιν και δεκάδες άλλα).
(3) Η τρίτη κατηγορία περιλαμβάνει τα ηδύποδα, δηλαδή τα ποτά που παρασκευάζονται τεχνητά με την ανάμειξη προκαθορισμένης ποσότητας αιθυλικής αλκοόλης, νερού, αρωματικών και χρωστικών υλών (φυτικής ή και μη φυσικής προέλευσης) καθώς επίσης και γλυκαντικών ουσιών. Φυσικά, ο πιο χαρακτηριστικός εκπρόσωπος της κατηγορίας αυτής είναι τα διάφορα λικέρ.
Με την ραγδαία γιγάντωση της οικονομικής κρίσης, την «κηδεμονία» της Ελλάδος από μαθητευόμενους μάγους που υπαγορεύουν στην χώρα μας (ηθελημένα;) άχρηστες και αποτυχημένες «συνταγές», επιβλήθηκαν υπέρογκοι φόροι και στα Αλκοολούχα Ποτά με την αφελή προσδοκία πως τα «οφέλη» θα ήταν ευθέως ανάλογα των οικονομικών επιβαρύνσεων που επιβλήθηκαν. Το αποτέλεσμα φυσικά είναι δραματικά διαφορετικό γιατί οι «παράπλευρες απώλειες» των υπέρογκων φόρων δεν είναι μόνο δυσανάλογα μεγάλες ή υπερβολικά σκληρές αλλά «ευνοούν» και την αλματώδη ανάπτυξη του λαθρεμπορίου που κυριολεκτικά οργιάζει !!
Όπως είναι γνωστό, η Οδηγία 92/83/ΕΟΚ καθορίζει τους ελάχιστους συντελεστές του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης που επιβάλλεται στα Αλκοολούχα Ποτά ανάλογα με την κατηγορία στην οποία ανήκουν. Δηλαδή ποτά με χαμηλό ποσοστό οινοπνεύματος φορολογούνται λίγο (όπως η μπύρα με εξαίρεση τους μικρούς ζυθοποιούς που δεν πληρώνουν ειδικό φόρο) ή και καθόλου (όπως το κρασί με σημαντική εθνική παραγωγή και τεράστια σημασία για την αγροτική οικονομία – ακόμα και χωρίς φόρο οκτώ στις δέκα μεγαλύτερες οινοβιομηχανίες της χώρας μας είναι ζημιογόνες. Αντίθετα, ποτά με υψηλό ποσοστό οινοπνευματικού βαθμού φορολογούνται σημαντικά – τα τοπικά, εγχώρια παραγόμενα ποτά (Ούζο, Τσίπουρο, Αποστάγματα) με το 50% του φόρου που επιβάλλεται στα εισαγόμενα. Η Κοινοτική Οδηγία αιτιολογεί τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης Οινοπνευματωδών Ποτών (ΕΦΚΟΠ) σαν αποτρεπτικό «όπλο» ή σαν αποθάρρυνση της κατανάλωσης λόγω των αρνητικών συνεπειών που μπορούν να προκληθούν στην υγεία, από την υπερβολική τους κατανάλωση καθώς και των επιβαρυντικών οικονομικών συνεπειών για την αποκατάστασή της.
Στην Ελλάδα πριν από την οικονομική κρίση (2008) ο ΕΦΚΟΠ βρισκόταν στα 1.135 Ευρώ / 100 λίτρα αιθυλικής αλκοόλης ενώ το καλοκαίρι του 2010 έφθασε αισίως τα 2.550 Ευρώ / 100 λίτρα, δηλαδή αυξήθηκε κατά 125% μέσα σε δύο χρόνια!
Το αποτέλεσμα του υπερδιπλασιασμού του ΕΦΚΟΠ και της αύξησης του ΦΠΑ από 19 σε 23% ήταν το παραδοσιακό μας Ούζο ή το Τσίπουρο να «σκαρφαλώσουν» στα 8 (τουλάχιστον) Ευρώ ανά φιάλη 700 γραμμαρίων, το δε εισαγόμενο «εθνικό» μας ουίσκινα εκτοξευτεί στα 18 (και βάλε) Ευρώ!
Αλκοολούχα είναι τα υγρά ποτά που περιέχουν αλκοόλη (Οινοπνευματώδη Ποτά) τα οποία διαχωρίζονται σε τρεις βασικές κατηγορίες:
(1) Στην πρώτη κατηγορία περιλαμβάνονται όσα ζυμώνονται, δηλαδή όσα ποτά παράγονται με αλκοολική ζύμωση αμυλούχου ή σακχαρούχου πρώτης ύλης, όπως το κρασί ή η μπύρα που αποτελούν και τους τυπικούς εκπροσώπους της κατηγορίας αυτής. Τα ποτά αυτά δεν μπορούν να ξεπεράσουν τους 18 αλκοολικούς βαθμούς για τον απλούστατο λόγο ότι πέρα από το όριο αυτό δεν υπάρχει αλκοολική ζύμωση αφού μέχρι τους 18 βαθμούς σταματάει η δράση των μυκήτων που προκαλούν την ζύμωση.
(2) Στην δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνονται τα ποτά στα οποία η αλκοολική ζύμωση της πρώτης ύλης ακολουθείται από απόσταξη σε ειδική συσκευή (αποστακτήρας ή καζάνι). Οι πιο χαρακτηριστικοί εκπρόσωποι της κατηγορίας αυτής είναι τα δημοφιλή εγχώρια παραγόμενα (ούζο, τσίπουρο) και τα εισαγόμενα ποτά (ουίσκυ, βότκα, τζιν και δεκάδες άλλα).
(3) Η τρίτη κατηγορία περιλαμβάνει τα ηδύποδα, δηλαδή τα ποτά που παρασκευάζονται τεχνητά με την ανάμειξη προκαθορισμένης ποσότητας αιθυλικής αλκοόλης, νερού, αρωματικών και χρωστικών υλών (φυτικής ή και μη φυσικής προέλευσης) καθώς επίσης και γλυκαντικών ουσιών. Φυσικά, ο πιο χαρακτηριστικός εκπρόσωπος της κατηγορίας αυτής είναι τα διάφορα λικέρ.
Με την ραγδαία γιγάντωση της οικονομικής κρίσης, την «κηδεμονία» της Ελλάδος από μαθητευόμενους μάγους που υπαγορεύουν στην χώρα μας (ηθελημένα;) άχρηστες και αποτυχημένες «συνταγές», επιβλήθηκαν υπέρογκοι φόροι και στα Αλκοολούχα Ποτά με την αφελή προσδοκία πως τα «οφέλη» θα ήταν ευθέως ανάλογα των οικονομικών επιβαρύνσεων που επιβλήθηκαν. Το αποτέλεσμα φυσικά είναι δραματικά διαφορετικό γιατί οι «παράπλευρες απώλειες» των υπέρογκων φόρων δεν είναι μόνο δυσανάλογα μεγάλες ή υπερβολικά σκληρές αλλά «ευνοούν» και την αλματώδη ανάπτυξη του λαθρεμπορίου που κυριολεκτικά οργιάζει !!
Όπως είναι γνωστό, η Οδηγία 92/83/ΕΟΚ καθορίζει τους ελάχιστους συντελεστές του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης που επιβάλλεται στα Αλκοολούχα Ποτά ανάλογα με την κατηγορία στην οποία ανήκουν. Δηλαδή ποτά με χαμηλό ποσοστό οινοπνεύματος φορολογούνται λίγο (όπως η μπύρα με εξαίρεση τους μικρούς ζυθοποιούς που δεν πληρώνουν ειδικό φόρο) ή και καθόλου (όπως το κρασί με σημαντική εθνική παραγωγή και τεράστια σημασία για την αγροτική οικονομία – ακόμα και χωρίς φόρο οκτώ στις δέκα μεγαλύτερες οινοβιομηχανίες της χώρας μας είναι ζημιογόνες. Αντίθετα, ποτά με υψηλό ποσοστό οινοπνευματικού βαθμού φορολογούνται σημαντικά – τα τοπικά, εγχώρια παραγόμενα ποτά (Ούζο, Τσίπουρο, Αποστάγματα) με το 50% του φόρου που επιβάλλεται στα εισαγόμενα. Η Κοινοτική Οδηγία αιτιολογεί τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης Οινοπνευματωδών Ποτών (ΕΦΚΟΠ) σαν αποτρεπτικό «όπλο» ή σαν αποθάρρυνση της κατανάλωσης λόγω των αρνητικών συνεπειών που μπορούν να προκληθούν στην υγεία, από την υπερβολική τους κατανάλωση καθώς και των επιβαρυντικών οικονομικών συνεπειών για την αποκατάστασή της.
Στην Ελλάδα πριν από την οικονομική κρίση (2008) ο ΕΦΚΟΠ βρισκόταν στα 1.135 Ευρώ / 100 λίτρα αιθυλικής αλκοόλης ενώ το καλοκαίρι του 2010 έφθασε αισίως τα 2.550 Ευρώ / 100 λίτρα, δηλαδή αυξήθηκε κατά 125% μέσα σε δύο χρόνια!
Το αποτέλεσμα του υπερδιπλασιασμού του ΕΦΚΟΠ και της αύξησης του ΦΠΑ από 19 σε 23% ήταν το παραδοσιακό μας Ούζο ή το Τσίπουρο να «σκαρφαλώσουν» στα 8 (τουλάχιστον) Ευρώ ανά φιάλη 700 γραμμαρίων, το δε εισαγόμενο «εθνικό» μας ουίσκινα εκτοξευτεί στα 18 (και βάλε) Ευρώ!
