Για 11 ολόκληρες ώρες, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έκανε μέσα στην κλειστή αίθουσα της συνεδρίασης του Eurogroup στις Βρυξέλλες, τη… βρώμικη δουλειά.
Είναι άλλωστε ένας ρόλος που έχει συνηθίσει ο ισχυρότερος υπουργός Οικονομικών μιας χώρας, στη σύγχρονη ιστορία της Ενωμένης Ευρώπης.
Έκανε τη “βρώμικη δουλειά” για λογαριασμό του Χέλμουτ Κολ, στις διαπραγματεύσεις με την Ανατολική Γερμανία για την Επανένωση. Διαπραγματεύσεις που, μεταξύ άλλων αφορούσαν και έναν… ατελείωτο κατάλογο με ονόματα επιχειρηματιών που βρίσκονταν στις λίστες της (θρυλικής) ΣΤΑΖΙ.
Έκανε τη “βρώμικη δουλειά” και όταν διαδέχτηκε τον πιο εμβληματικό Γερμανό ηγέτη των τελευταίων δεκαετιών στην προεδρία του CDU, σε σημείο που… έμπλεξε με το σκάνδαλο των “μαύρων ταμείων”, και αναγκάστηκε να παραδώσει την ηγεσία σε εκείνη που “κατέδωσε” τον ίδιο και τον Κολ, την Άνγκελα Μέρκελ.
Σήμερα, ο κατεξοχήν αξιόπιστης συνομιλητής του γερμανικού κατεστημένου, υπουργός Οικονομικών, ανέλαβε να σηκώσει το βάρος της αντιπαράθεσης με την Κριστίν Λαγκάρντ. Δηλαδή, με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Δηλαδή… με την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών και τον αναβαπτισθέντα στη λαϊκή εντολή Αμερικανό Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα.
Για 11 ολόκληρες ώρες, ο Σόιμπλε και η Λαγκάρντ δοκίμαζαν ο ένας τις αντοχές του άλλου. Γνωρίζοντας ότι η “χοντρή” στην οποία αναφέρθηκε πρόσφατα η Γενική Διευθύντρια του ΔΝΤ δεν είναι η ίδια η διάδοχος του Ντομινίκ Στρος-Καν στην ηγεσία του Ταμείου. Είναι η Άνγκελα Μέρκελ.
Η Γερμανίδα Καγκελάριος που κυριαρχεί πολιτικά στη χώρα της τα τελευταία χρόνια, εκμεταλλευόμενη και την αδυναμία των Σοσιαλδημοκρατών να βρουν μια “Ιθάκη” μετά την αποχώρηση του Γκέρχαρντ Σρέντερ, δεν σκοπεύει να χάσει τις εκλογές του Σεπτεμβρίου για τη Μπούντεσταγκ.
Ως “ήττα” δε, δεν λογίζεται φυσικά η δεύτερη θέση, μιας και το CDU δεν απειλείται ευθέως εκλογικά από το SPD για την πρωτιά, αλλά η αδυναμία επιβεβαίωσης της πολιτικής ηγεμονίας των Χριστιανοδημοκρατών, που θα τους οδηγούσε σε “αναγκαστική συγκατοίκηση” με τους ιστορικούς αντιπάλους τους, αντί να το κάνουν… εθελοντικά, από θέση ισχύος και προκειμένου να εδραιώσουν ένα βιώσιμο σχήμα διακυβέρνησης.
Η σημερινή εμφάνισή της στη Μπούντεσταγκ έπεισε για το βάθος της στρατηγικής της. Η Γερμανία θα δοκιμάσει τα όρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, έτσι ώστε να μην υποχρεωθεί σε “κούρεμα” του ελληνικού χρέους που έχει στην κατοχή του ο δημόσιος τομέας της Ευρώπης, πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Μιας και κατανοεί ότι θα κληθεί να καταβάλει βαρύ εκλογικό κόστος, και να μετατρέψει τη σίγουρη νίκη σε αβέβαιο θρίλερ.
Ήδη άλλωστε η Κριστίν Λαγκάρντ έχει κάνει την πρώτη μεγάλη υποχώρηση. Δέχεται… δεύτερη κουβέντα για το πως το ελληνικό χρέος θα περιγραφεί ως… ολίγον βιώσιμο έστω, για να ξεπεραστεί στην παρούσα φάση ο σκόπελος, και να επανέλθει το Ταμείο τον Σεπτέμβριο, με την απαίτηση πλέον για μόνιμη λύση, από μια Μέρκελ η οποία θα έχει αφήσει πίσω της τον βραχνά των εκλογών.
Στην αυριανή Σύνοδο Κορυφής, η Άνγκελα Μέρκελ θα δώσει ένα πρώτο δείγμα γραφής των προθέσεών της, και πιο συγκεκριμένα της στρατηγικής… υποχώρησης που σκοπεύει να ακολουθήσει, ώστε να μην αφήσει στους πολιτικούς αντιπάλους της κανένα περιθώριο να μιλήσουν για “τσαλάκωμα”, πολύ περισσότερο για “ήττα”. Έτσι ώστε στο Eurogroup της Δευτέρας, το θρίλερ να τελειώσει.
Μια αναμέτρηση για γερά νεύρα, από τη μια όχθη του Ατλαντικού… ως την άλλη. Με την Ελλάδα, δυστυχώς, στη μέση.
Έκανε τη “βρώμικη δουλειά” για λογαριασμό του Χέλμουτ Κολ, στις διαπραγματεύσεις με την Ανατολική Γερμανία για την Επανένωση. Διαπραγματεύσεις που, μεταξύ άλλων αφορούσαν και έναν… ατελείωτο κατάλογο με ονόματα επιχειρηματιών που βρίσκονταν στις λίστες της (θρυλικής) ΣΤΑΖΙ.
Έκανε τη “βρώμικη δουλειά” και όταν διαδέχτηκε τον πιο εμβληματικό Γερμανό ηγέτη των τελευταίων δεκαετιών στην προεδρία του CDU, σε σημείο που… έμπλεξε με το σκάνδαλο των “μαύρων ταμείων”, και αναγκάστηκε να παραδώσει την ηγεσία σε εκείνη που “κατέδωσε” τον ίδιο και τον Κολ, την Άνγκελα Μέρκελ.
Σήμερα, ο κατεξοχήν αξιόπιστης συνομιλητής του γερμανικού κατεστημένου, υπουργός Οικονομικών, ανέλαβε να σηκώσει το βάρος της αντιπαράθεσης με την Κριστίν Λαγκάρντ. Δηλαδή, με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Δηλαδή… με την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών και τον αναβαπτισθέντα στη λαϊκή εντολή Αμερικανό Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα.
Για 11 ολόκληρες ώρες, ο Σόιμπλε και η Λαγκάρντ δοκίμαζαν ο ένας τις αντοχές του άλλου. Γνωρίζοντας ότι η “χοντρή” στην οποία αναφέρθηκε πρόσφατα η Γενική Διευθύντρια του ΔΝΤ δεν είναι η ίδια η διάδοχος του Ντομινίκ Στρος-Καν στην ηγεσία του Ταμείου. Είναι η Άνγκελα Μέρκελ.
Η Γερμανίδα Καγκελάριος που κυριαρχεί πολιτικά στη χώρα της τα τελευταία χρόνια, εκμεταλλευόμενη και την αδυναμία των Σοσιαλδημοκρατών να βρουν μια “Ιθάκη” μετά την αποχώρηση του Γκέρχαρντ Σρέντερ, δεν σκοπεύει να χάσει τις εκλογές του Σεπτεμβρίου για τη Μπούντεσταγκ.
Ως “ήττα” δε, δεν λογίζεται φυσικά η δεύτερη θέση, μιας και το CDU δεν απειλείται ευθέως εκλογικά από το SPD για την πρωτιά, αλλά η αδυναμία επιβεβαίωσης της πολιτικής ηγεμονίας των Χριστιανοδημοκρατών, που θα τους οδηγούσε σε “αναγκαστική συγκατοίκηση” με τους ιστορικούς αντιπάλους τους, αντί να το κάνουν… εθελοντικά, από θέση ισχύος και προκειμένου να εδραιώσουν ένα βιώσιμο σχήμα διακυβέρνησης.
Η σημερινή εμφάνισή της στη Μπούντεσταγκ έπεισε για το βάθος της στρατηγικής της. Η Γερμανία θα δοκιμάσει τα όρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, έτσι ώστε να μην υποχρεωθεί σε “κούρεμα” του ελληνικού χρέους που έχει στην κατοχή του ο δημόσιος τομέας της Ευρώπης, πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Μιας και κατανοεί ότι θα κληθεί να καταβάλει βαρύ εκλογικό κόστος, και να μετατρέψει τη σίγουρη νίκη σε αβέβαιο θρίλερ.
Ήδη άλλωστε η Κριστίν Λαγκάρντ έχει κάνει την πρώτη μεγάλη υποχώρηση. Δέχεται… δεύτερη κουβέντα για το πως το ελληνικό χρέος θα περιγραφεί ως… ολίγον βιώσιμο έστω, για να ξεπεραστεί στην παρούσα φάση ο σκόπελος, και να επανέλθει το Ταμείο τον Σεπτέμβριο, με την απαίτηση πλέον για μόνιμη λύση, από μια Μέρκελ η οποία θα έχει αφήσει πίσω της τον βραχνά των εκλογών.
Στην αυριανή Σύνοδο Κορυφής, η Άνγκελα Μέρκελ θα δώσει ένα πρώτο δείγμα γραφής των προθέσεών της, και πιο συγκεκριμένα της στρατηγικής… υποχώρησης που σκοπεύει να ακολουθήσει, ώστε να μην αφήσει στους πολιτικούς αντιπάλους της κανένα περιθώριο να μιλήσουν για “τσαλάκωμα”, πολύ περισσότερο για “ήττα”. Έτσι ώστε στο Eurogroup της Δευτέρας, το θρίλερ να τελειώσει.
Μια αναμέτρηση για γερά νεύρα, από τη μια όχθη του Ατλαντικού… ως την άλλη. Με την Ελλάδα, δυστυχώς, στη μέση.
