Ο Hananuma Μasakichi γεννήθηκε στις αρχές του 1880 στην Ιαπωνία και υπήρξε ιδιοφυής γλύπτης της εποχής του, ο οποίος κατάφερε να φτιάξει ένα πιστό αντίγραφό του εξ ολοκλήρου από ξύλο, το οποίο ήταν 100% ίδιο με το δημιουργό, τόσο πολύ, μάλιστα, που συχνά μπέρδευε όσους το έβλεπαν.
Ο Masakichi άρχισε να εργάζεται στο μεγαλύτερο αριστούργημά του αφού διαγνώστηκε με φυματίωση και ήθελε, πεθαίνοντας, να αφήσει το άγαλμά του ως δώρο στη γυναίκα του που υπεραγαπούσε.
Με επίπονη και πολύωρη προσπάθεια πέτυχε το ακατόρθωτο για την εποχή του, παρουσιάζοντας ένα εντυπωσιακό γλυπτό, η τεχνική του οποίου εκπλήσσει ακόμη και σήμερα καλλιτέχνες και επιστήμονες. Ο Ιάπωνας καλλιτέχνης εργάστηκε με καθρέφτες προκειμένου να αποδώσει με ακρίβεια όλα τα χαρακτηριστικά προσώπου και σώματος, χρησιμοποιώντας λωρίδες σκουρόχρωμου ξύλου, τις οποίες συνέδεε μεταξύ τους με κόλλα, χωρίς καθόλου καρφιά, και στη συνέχεια τις λείαινε προκειμένου να πετύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι η επεξεργασία αλλά και η δεξιοτεχνία του γλύπτη είναι αριστουργηματικές έτσι ώστε οι «ραφές» δεν φαίνονται στο γλυπτό ούτε με μεγεθυντικό φακό, ενώ η απόδοση των μυών, των φλεβών ακόμη των ρυτίδων και των πόρων στο σώμα είναι εκπληκτική. Ο ταλαντούχος γλύπτης προκειμένου να έχει ένα όσο το δυνατόν πιο αξιόπιστο αποτέλεσμα, αφαίρεσε τρίχες από τα μαλλιά, τα φρύδια, τα γένια και το στέρνο του τις οποίες τοποθέτησε στη συνέχεια στο γλυπτό. Το ίδιο έκανε με τα νύχια και τα δόντια του, ενώ «έντυσε» τον εαυτό του με τα ρούχα αλλά και τα γυαλιά του, για περισσότερη πιστότητα.
Το έργο ολοκληρώθηκε το 1885, οπότε ο γλύπτης αποφάσισε να το παρουσιάσει στο κοινό, διοργανώνοντας μια μικρή έκθεση στο σπίτι του. Οι επισκέπτες θαύμασαν τη δημιουργία, αν και μπερδεύτηκαν για λίγο, αφού δύσκολα μπορούσαν να διακρίνουν τον αληθινό Hananuma Μasakichi από τον ψεύτικο! Ο Hananuma Μasakichi έζησε 10 ακόμη χρόνια μετά την ολοκλήρωση του έργου του και πέθανε πάμφτωχος, χωρίς να λάβει ποτέ την αναγνώριση που του άξιζε. Το έργο του βρέθηκε σε ιδιωτική συλλογή, όπου και διατηρείται μέχρι σήμερα.
