Αθήνα, Τρίτη 23 Οκτωβρίου. Οδός Πανεπιστημίου. Ωρα 12.30 το μεσημέρι. Το ψιλόβροχο κάνει τους Αθηναίους έξω από το μεγαλοπρεπές κτίριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης να κινούνται βιαστικά, οι περισσότεροι προς τον σταθμό του Μετρό «Πανεπιστήμιο», όπου κατεβαίνουν τις σκάλες και χάνονται στην «υπόγεια» πρωτεύουσα.
Λίγα μέτρα πιο πέρα, όμως, στα σκαλοπάτια της Βιβλιοθήκης, κάποιοι άλλοι Αθηναίοι παραμένουν ακίνητοι, αποσβολωμένοι, σαν να μην τους αγγίζει η βροχή, που σιγά σιγά δυναμώνει. Δεν δίνουν καμία σημασία στους περαστικούς, σαν να είναι αόρατοι. Το μόνο κοινό που έχουν με τους αδιάφορους διαβάτες είναι ότι και αυτοί -που δεν είναι περισσότεροι από δέκα- κατεβαίνουν ταυτόχρονα στον δικό τους «υπόγειο κόσμο». Τον κόσμο των ναρκωτικών.
Εκεί, στην καρδιά της πολύβουης Αθήνας, μέρα μεσημέρι με τα αυτοκίνητα να μποτιλιαρίζονται στην Πανεπιστημίου, βρίσκονται καθισμένοι έξω από ένα από τα ομορφότερα κτίρια-στολίδια της πόλης. Τίποτα δεν δείχνει να αποσπά την προσοχή τους από την «ιεροτελεστία» τους. Σχεδόν ταυτόχρονα ψηλαφίζουν τα σώματά τους ψάχνοντας για μια «καθαρή» φλέβα, πράγμα δύσκολο, όπως φαίνεται. Αλλος σηκώνει τα μανίκια, άλλος τα μπατζάκια, και ένας τρίτος, λίγο πιο πίσω, κατεβάζει σε κοινή θέα παντελόνι και εσώρουχο, για να χτυπήσει την ένεση στα γεννητικά του όργανα, αδιαφορώντας για τα τρομαγμένα βλέμματα των «βιαστικών» που περνούν παριστάνοντας τους αδιάφορους. Οταν η σύριγγα αδειάσει πασάρεται στον διπλανό, μέχρι να πεταχτεί γεμάτη αίματα στο πεζοδρόμιο δίπλα σε δεκάδες άλλες.
Κάποια στιγμή εμφανίζονται αστυνομικοί. Τους πλησιάζουν και τους ζητούν να φύγουν. Υπακούουν σαν υπνωτισμένοι. Σηκώνονται, σκορπίζουν στις γύρω φυλλωσιές και... επιστρέφουν πάλι λίγο αργότερα. Οι ίδιες σκηνές επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά. Καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας. Κάθε μέρα, χρόνια τώρα...
Πόσο ειρωνικό άραγε θα φάνταζε στους Χάνσεν και Τσίλερ, όταν εκατό χρόνια πριν ολοκλήρωναν το έργο τους ως τμήμα της ανεκτίμητης «Αθηναϊκής Τριλογίας», ότι ο ναός της γνώσης που οραματίστηκαν έχει σήμερα μετατραπεί σε στέκι τοξικομανών και παζάρι των εμπόρων ναρκωτικών;
Κραυγή αγωνίας: «Κάθε μέρα τους διώχνει η Αστυνομία, αλλά αμέσως επιστρέφουν»
Η τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Εθνική Βιβλιοθήκη δεν θα μπορούσε παρά να προκαλεί θλίψη σε κάθε Αθηναίο, ιδιαίτερα δε σε αυτούς που είχαν την τύχη να προλάβουν την ακμή της, μόλις μερικές δεκαετίες πριν. Εργαζόμενοι και κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής, έχοντας πλέον αγανακτήσει, στρέφονται στην πολιτεία, προκειμένου αυτή να πράξει τα... αυτονόητα. Να προστατεύσει δηλαδή, όπως οφείλει, έναν από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς πυλώνες της «τραυματισμένης» πρωτεύουσας. Αυτός είναι και ο στόχος της αναπληρώτριας γενικής διευθύντριας της Εθνικής Βιβλιοθήκης Αντωνίας Αράχωβα.
«Το πρόβλημα των ναρκωτικών στον περιβάλλοντα χώρο είναι κάτι εξαιρετικά ανησυχητικό για δύο κυρίως λόγους: Πρώτον, διότι έχουμε -εκτός της χρήσης- και εμπόριο ναρκωτικών και, δεύτερον, διότι τίθεται πια σοβαρό θέμα υγειονομικής ασφάλειας» υπογραμμίζει η κυρία Αράχωβα. «Λόγω ακριβώς της κατάστασης στην οποία περιέρχονται οι χρήστες, σε ημερήσια βάση εντοπίζουμε υπολείμματα από σύριγγες, αίματα, ακόμη και αφοδεύματα ακριβώς έξω από τη Βιβλιοθήκη! Είναι θλιβερό όλο αυτό που αντιμετωπίζουμε καθημερινά, γιατί μιλάμε ως επί το πλείστον για νέα παιδιά που χρήζουν ειδικής φροντίδας. Επιπλέον, είναι εξίσου θλιβερό γιατί μιλάμε για το ιστορικό κέντρο της Αθήνας και την ''Τριλογία''» προσθέτει.
Μάλιστα, μέσα από μια σειρά δράσεων η διοίκηση στοχεύει στην αποκατάσταση της Βιβλιοθήκης στη συνείδηση των Αθηναίων ως χώρου ανοιχτού και φιλικού, όπως εξάλλου είναι εξ ορισμού. «Πέρσι τον Σεπτέμβριο, σε συνεργασία με τους Atenistas, μετατρέψαμε το πάρκινγκ της Βιβλιοθήκης σε ένα υπέροχο πάρκο, με καινούργια παγκάκια και δωρεάν πρόσβαση στο ίντερνετ, όπου θα μπορούν όλοι να απολαμβάνουν τον περίπατό τους. Δυστυχώς, όμως το φαινόμενο δεν εξαλείφθηκε» περιγράφει η κυρία Αράχωβα.
Ωστόσο, παρά τις θετικές κινήσεις που έχουν πρόσφατα γίνει (απόδειξη αποτελεί η θεαματική αύξηση των καρτών αναγνωστών), ώστε η Βιβλιοθήκη να καταστεί ξανά πόλος έλξης για τους Αθηναίους, το πρόβλημα πεισματικά παραμένει. «Εχουμε στείλει αλλεπάλληλα έγγραφα προς όλους τους καθ' ύλην αρμόδιους, μέχρι και στον πρώην πρωθυπουργό τον κ. Παπαδήμο φτάσαμε. Από πλευράς της Αστυνομίας, όταν καλούμε, πάντα σπεύδουν και τους απομακρύνουν. Ενα τέταρτο μετά, όμως, η κατάσταση είναι η ίδια. Αυτό που ζητάμε είναι η τοποθέτηση μόνιμης αστυνομικής δύναμης στον περιβάλλοντα χώρο, κάτι που συμβαίνει σε όλες τις Εθνικές Βιβλιοθήκες του κόσμου» καταλήγει η κυρία Αράχωβα.
Ακόμη μια φορά, λοιπόν, διαπιστώνουμε ότι κάτι που σε όλα τα ευνομούμενα και πολιτισμένα κράτη θεωρείται αυτονόητο, στη χώρα μας αποτελεί το ζητούμενο, σαν να μην πρόκειται για την Εθνική Βιβλιοθήκη. Μια Βιβλιοθήκη πραγματικό κομψοτέχνημα, με πλήθος χειρογράφων ανεκτίμητης ιστορικής αξίας. Εσχάτως -δυστυχώς- και με πλήθος χρηστών και εμπόρων ναρκωτικών.
