Το 1901 ένας 19χρονος, ο Τζιμ Γουάιτ, ζούσε κοντά στην πόλη Κάρλσμπαντ, στα βουνά του Νέου Μεξικού των ΗΠΑ. Ένα βράδυ έκπληκτος είδε ένα παράξενο μαύρο σύννεφο να βγαίνει από το έδαφος. Όταν πλησίασε για να δει τι συμβαίνει ανακάλυψε ότι το σύννεφο ήταν χιλιάδες νυκτερίδες που έβγαιναν όλες μαζί πετώντας από μια μικρή τρύπα στο έδαφος.
Ο Γουάιτ πήγε σπίτι του, πήρε μια λάμπα πετρελαίου και μπόλικο σχοινί και επέστρεψε στην τρύπα. Μετά από αρκετές προσπάθειες τελικά κατάφερε να κατέβει στο εσωτερικό της τρύπας, περίπου 45 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Όταν άναψε την λάμπα κατάλαβε ότι δεν πατούσε στο έδαφος αλλά πάνω σε τεράστιους σωρούς από περιττώματα νυχτερίδων. Βρήκε ένα άνοιγμα και αφού το ανέβηκε βρέθηκε αντιμέτωπος με το πιο εντυπωσιακό θέαμα που είχε δει ποτέ στην ζωή του!
Μια τεράστια σπηλιά στολισμένη με τους πιο παράξενους σταλαγμίτες και σταλακτίτες. Ο Γουάιτ μίλησε σε όλους για την ανακάλυψη του αλλά κανείς δεν τον πίστεψε. Μόνο ένας έμπορος άκουσε με αρκετό ενδιαφέρον την ιστορία του. Τελικά ο έμπορος αφού βεβαιώθηκε για όσα του είπε ο Γουάιτ, πλούτισε εξάγοντας τα περιττώματα των νυχτερίδων πουλώντας τα ως πολύτιμο λίπασμα.
Ο Γουάιτ δούλεψε για 20 χρόνια ως μεταλλωρύχος στην επιχείρηση του εμπόρου και στην συνέχεια αφιέρωσε την ζωή του στην εξερεύνηση των σπηλαίων. Όταν το 1923 ιδρύθηκε το Εθνικό πάρκο των σπηλαίων του Κάρλσμπαντ ο Γουάιτ διορίστηκε εκεί ως υπεύθυνος ασφαλείας.
Το Εθνικό Πάρκο των σπηλαίων του Κάρλσμπαντ που αποτελείται από περίπου 100 σπήλαια σχηματίστηκε σύμφωνα με τους γεωλόγους πριν από 200 και πλέον εκατομμύρια χρόνια. Σήμερα αποτελούν έναν από τους δημοφιλέστερους τουριστικούς προορισμούς στις Ηνωμένες Πολιτείες.
