Η ομάδα του Βιθέντε Ντελ Μπόσκε ήταν πιο ψύχραιμη στην... ρουλέτα των πέναλτι και με τον Σεσκ Φάμπρεγκας να ευστοχεί στο τελευταίο πέναλτι πήρε μια ιστορική πρόκριση κι ενώ στο προηγούμενο ο Μπρούνο Άλβες σημάδεψε το οριζόντιο δοκάρι.
Άξιο αναφοράς είναι πως ανάλογη επιτυχία ( σε τρεις διαδοχικούς τελικούς Eυρωπαϊκού Πρωταθλήματος και Μουντιάλ) έχει κάνει μόνο η Γερμανία (1972, 1974, 1976).
Πολύ “φτωχό” το πρώτο ημίχρονο τόσο από πλευράς θεάματος, όσο και από πλευράς φάσεων. Οι Ισπανοί είχαν την κατοχή της μπάλας, χωρίς όμως να μπορούν να κάνουν το γνωστό τους παιχνίδι. Οι Πορτογάλοι αποσυντόνισαν τους αντιπάλους τους με τον τρόπο που στήθηκαν στον αγωνιστικό χώρο, ενώ και η επιλογή του Ντελ Μπόσκε στην κορυφή της επίθεσης των “φούριας ρόχας” δεν απέδωσε.
Ο Νεγκρέδο δεν μπόρεσε να βοηθήσει στο πάσινγκ γκέιμ των Ισπανών (έκανε λάθος πάσες), ούτε κατάφερε να απειλήσει την εστία του Πατρίσιο. Συνολικά είδαμε τρεις ευκαιρίες στο πρώτο 45λεπτο, μία για την Πορτογαλία και 2 από την Ισπανία.
Στην επανάληψη ο Ντελ Μπόσκε αποφάσισε να βγάλει τον Νεγρέδο περνώντας τον Φάμπρεγκας (δεν επέλεξε να βάλει καθαρό επιθετικό όπως τον Τόρες ή τον Γιορέντε). Η Ισπανία πάντως έδειξε... νεύρο στις κινήσεις της μετά το 70', όταν πλέον η αναμέτρηση μπήκε στην τελική της ευθεία. Απ' την άλλη, επιθετικά για την Πορτογαλία το προσπαθούσε μόνο ο Κριστιάνο Ρονάλντιο, αφού Νάνι και Αλμέιδα δεν κατάφεραν να φανούν απειλητικοί.
Λίγο πριν την ολοκλήρωση του 90λέπτου ο Ντελ Μπόσκε ετοίμασε την ομάδα του για την παράταση, περνώντας τον Πέδρο στην θέση του κουρασμένου Τσάβι. Στο έξτρα μισάωρο η Ισπανία έχασε μεγάλη ευκαιρία να πάρει το παιχνίδι, με τον Πατρίσιο να αποκρούει τα σουτ του Ινιέστα (104') και του Νάβας (111') και έτσι ο αγώνας κρίθηκε στα πέναλτι.
Εκεί, οι Αλόνσο και Μουτίνιο αστόχησαν στις πρώτες εκτελέσεις, με τον Μπρούνο Άλβες να σουτάρει στο δοκάρι στο 4ο πέναλτι των Πορτογάλων και τον Φάμπρεγας να ευστοχεί στη συνέχεια και να στέλνει τους "φούριας ρόχας" στον τελικό.
