Η επαφή τους με τον άνθρωπο τις σπρώχνει όλο και πιο κοντά στον αφανισμό. Η αποψίλωση των δασών οδηγεί στη συρρίκνωση των οικοτόπων τους και η λαθροθηρία στον αποδεκατισμό των πληθυσμών τους. Στο ινδικό κρατίδιο του Ρατζαστάν ωστόσο, μια ολόκληρη κοινότητα δέχθηκε να μετακινηθεί σε άλλη τοποθεσία στο όνομα της προστασίας των τίγρεων.
Την περασμένη εβδομάδα, και οι 350 κάτοικοι του χωριού Ούμρι, το οποίο βρίσκεται στην «καρδιά» του καταφυγίου άγριων ζώων Σαρίσκα, μάζεψαν τα υπάρχοντά τους και μετακόμισαν σε γειτονική - αλλά όχι τόσο ευαίσθητη οικολογικά- περιοχή, υπό την καθοδήγηση των αρχών. Οι οικογένειες έλαβαν ως αποζημίωση οικόπεδα ή χρηματικό ποσό περίπου 14.500 ευρώ.
Ο διευθυντής του καταφυγίου παραδέχεται ότι η μετακίνηση τόσων ανθρώπων δεν ήταν απλή υπόθεση. «Χρειάζεται πειθώ», λέει ο Ε.Σ. Τσόμπεϊ. «Πρέπει να πειστούν ότι θα ωφεληθούν και οι ίδιοι - και το να πείσεις ταυτόχρονα όλους τους κατοίκους ενός χωριού δεν είναι ποτέ εύκολο».
Η μαζική μετακόμιση είναι μόνο η τελευταία ενέργεια στο πλαίσιο των προσπαθειών να ανακάμψει ο πληθυσμός της τίγρης στη Σαρίσκα, όπου το 2005 αρχές και μέλη οικολογικών οργανώσεων διαπίστωσαν έκπληκτοι ότι... δεν είχε απομείνει ούτε ένα ζώο σε ολόκληρο το καταφύγιο.
Το Ούμρι είναι το ένα από τα 11 χωριά που υπάρχουν στον πυρήνα του καταφυγίου και οι κάτοικοι των οποίων - κτηνοτρόφοι στην πλειονότητά τους- ζουν στη ζούγκλα εδώ και αιώνες. Το γεγονός ότι η επιβίωσή τους εξαρτάται από το περιβάλλον τους φέρνει σε σύγκρουση με τις τίγρεις, όπως εξηγεί η Μπελίντα Ράιτ από το ινδικό παράρτημα της Ένωσης για την Προστασία της Αγριας Ζωής. «Πρέπει να συλλέγουν καυσόξυλα και έχουν μαζί τους πολλά ζώα, τα οποία βόσκουν, όπως βουβάλια, αγελάδες και κατσίκες», λέει η Ράιτ. «Οι τίγρεις σκότωναν τα οικόσιτα ζώα, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα οι επαφή μεταξύ χωρικών και τίγρεων να εξελιχθεί σε διαμάχη, και επίσης κατέστρεφαν τους οικοτόπους των θηραμάτων τους».
Οι αρχές σχεδιάζουν να μετακινήσουν περισσότερα από 20 χωριά που βρίσκονται εντός των ορίων του καταφυγίου. Η διαδικασία είναι πολύ αργή, όμως ο Τσόμπεϊ λέει ότι τα οφέλη είναι τεράστια για τις τίγρεις, οι οποίες θα μπορούν να μετακινούνται και να αναπαράγονται ανενόχλητες. Οι προσπάθειες αυτές άλλωστε φαίνεται πως ήδη αποδίδουν: απογραφή που έγινε πέρυσι κατέδειξε ότι στην Ινδία ζουν 1.700 τίγρεις, περίπου 300 περισσότερες σε σχέση με το 2007.
Ο διευθυντής του καταφυγίου παραδέχεται ότι η μετακίνηση τόσων ανθρώπων δεν ήταν απλή υπόθεση. «Χρειάζεται πειθώ», λέει ο Ε.Σ. Τσόμπεϊ. «Πρέπει να πειστούν ότι θα ωφεληθούν και οι ίδιοι - και το να πείσεις ταυτόχρονα όλους τους κατοίκους ενός χωριού δεν είναι ποτέ εύκολο».
Η μαζική μετακόμιση είναι μόνο η τελευταία ενέργεια στο πλαίσιο των προσπαθειών να ανακάμψει ο πληθυσμός της τίγρης στη Σαρίσκα, όπου το 2005 αρχές και μέλη οικολογικών οργανώσεων διαπίστωσαν έκπληκτοι ότι... δεν είχε απομείνει ούτε ένα ζώο σε ολόκληρο το καταφύγιο.
Το Ούμρι είναι το ένα από τα 11 χωριά που υπάρχουν στον πυρήνα του καταφυγίου και οι κάτοικοι των οποίων - κτηνοτρόφοι στην πλειονότητά τους- ζουν στη ζούγκλα εδώ και αιώνες. Το γεγονός ότι η επιβίωσή τους εξαρτάται από το περιβάλλον τους φέρνει σε σύγκρουση με τις τίγρεις, όπως εξηγεί η Μπελίντα Ράιτ από το ινδικό παράρτημα της Ένωσης για την Προστασία της Αγριας Ζωής. «Πρέπει να συλλέγουν καυσόξυλα και έχουν μαζί τους πολλά ζώα, τα οποία βόσκουν, όπως βουβάλια, αγελάδες και κατσίκες», λέει η Ράιτ. «Οι τίγρεις σκότωναν τα οικόσιτα ζώα, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα οι επαφή μεταξύ χωρικών και τίγρεων να εξελιχθεί σε διαμάχη, και επίσης κατέστρεφαν τους οικοτόπους των θηραμάτων τους».
Οι αρχές σχεδιάζουν να μετακινήσουν περισσότερα από 20 χωριά που βρίσκονται εντός των ορίων του καταφυγίου. Η διαδικασία είναι πολύ αργή, όμως ο Τσόμπεϊ λέει ότι τα οφέλη είναι τεράστια για τις τίγρεις, οι οποίες θα μπορούν να μετακινούνται και να αναπαράγονται ανενόχλητες. Οι προσπάθειες αυτές άλλωστε φαίνεται πως ήδη αποδίδουν: απογραφή που έγινε πέρυσι κατέδειξε ότι στην Ινδία ζουν 1.700 τίγρεις, περίπου 300 περισσότερες σε σχέση με το 2007.
