Είμαι ένας εικοσάχρονος φοιτητής, όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας μου, έζησα και ονειρεύτηκα σε αυτή την πανέμορφη χώρα, που έμελλε να μου γκρεμίσει κάθε ελπίδα για το μέλλον.
Δεν στέλνω αυτό το μήνυμα για να αναφέρω προβλήματα στην παιδεία, στην εργασία, για τα χαράτσια. Αυτά πλέον τα ξέρουμε όλοι.
Το μήνυμα αυτό είναι για ένα περιστατικό που έγινε σήμερα στις 19/02/2012 στην Ερμού, στις 5 μ.μ.
Μπήκα στο μετρό για Ευαγγελισμό, ήθελα να κατέβω σήμερα να διαδηλώσω με ειρηνικό και πολιτισμένο τρόπο, αν και ξέρω πως αυτή δεν είναι η λύση.
Στο μετρό είδα ένα παιδάκι να φορά μια μάσκα αποκριάτικη, να γελά, να παίζει και μου θύμισε εμένα όταν είχα όνειρα για το μέλλον μου. Ας μην γελιόμαστε η γενιά μου θα περάσει πολύ δύσκολα, όπως και η άλλες γενιές. Μέσα μου ένιωσα πως πρέπει να αγωνιστώ, για να διασφαλίσω πως το παιδάκι αυτό θα γελάει και αύριο.
Έφτασα στον Ευαγγελισμό κατέβηκα, και τράβηξα προς το μοναστηράκι με τα πόδια.
Από εκεί συνάντησα έναν φίλο μου, και αρχίσαμε να περπατάμε στην Ερμού, σαν μια τελευταία βόλτα πριν την διαδήλωση. Σε μία γωνία στο εκκλησάκι στην Ερμού, είχαν στύση καρτέρι αρκετά άτομα από την ομάδα ΔΕΛΤΑ. Εμείς περπατάγαμε, με κανονικά, ειρηνικά συζητάγαμε, φυσιολογικά όπως ο κάθε πολίτης.
Ακούω μια φωνή να φωνάζει "φιλαράκο?" και ένα χέρι να με τραβά. Ξαφνικά χωρίς να το καταλάβω είμαι κυκλωμένος απο 5 άτομα τις ΔΕΛΤΑ που με τραβάνε βίαια στην άκρη και μου ζητάνε ταυτότητα.
Εγώ βγάζω την ταυτότητα την δίνω, μου ανοίγουν την τσάντα ψάχνουν και μετά λένε "τι έχεις στην τσάντα σου φιλαράκο". Απαντάω τα περιεχόμενα της, μία μάσκα ελαιοχρωματισμού σε περίπτωση που πέσουν δακρυγόνα να μπορώ να προστατευτώ γιατί έχω άσθμα, νερό, μαλόξ, ομπρέλα και ένα κασκόλ.
Η απάντηση ήταν "κακός, θες να διαδηλώσεις ε? δε θα μπορέσεις γιατί θα περάσεις μια ωραία νύχτα στη ΓΑΔΑ" Με τραβάνε στην άκρη μου φωνάζουν να κάτσω κάτω, και μου παίρνουν την ταυτότητα.
Εγώ τους μιλάω ήρεμα, τους λέω "γνωρίζω πως εκτελείτε εντολές, δεν έχω κάνει κάτι είμαι αθώος, γνωρίζω πως θα παίσουν χημικά και οφείλω να προφυλαχτώ. Παρακαλώ θέλω την ταυτότητά μου πίσω αφού θα με πάτε στο κρατητήριο." ... μετά απο πολλές ανταλλαγές λες και παίζαμε τον παπά! και έπρεπε να προσέχω που πάει η ταυτότητα, την πείρα πίσω. Με πιάνουν εγώ χωρίς αντίσταση τους ακολουθώ και φωνάζω στον φίλο μου να ειδοποιήσει την οικογένεια μου να μην ανησυχεί.
Ταυτόχρονα με εμένα, συνέλαβαν και άλλα παιδιά, νεαρά μοιάζανε με μαθητές, που δεν είχαν τσάντες. Απλά φόραγαν μαύρα ρούχα.
Καθώς με παίρνουν απο την Ερμού, ένας κύριος φωνάζει "μόνο στα 16 χρονα μπορείτε να βγάλετε την μαγκια σας" η απάντηση του ίδιου του αστυνομικού που μου φερόταν χωρίς σεβασμό "όχι την βγάζουμε και σε εσένα!" και τον συνέλαβε.
Ο κόσμος αγριεύει γιουχάρει την αστυνομία και φωνάζει να μας αφήσουν ελεύθερους αφού δε κάναμε τίποτα! και τελικά συλλαμβάνουν και άλλους και καλούν ενισχύσεις!
Εμένα με τραβάνε σε μιά γωνία, και με χτυπάνε στο τοίχο, με ριχνουν στα γόνατα και με κρατάνε λες και είμαι μπάλα ποδοσφαίρου, ή κάποιος όμηρος πολέμου. Εγώ τους λέω "ΔΕΝ φεύγω, θέλω να με πάτε στην ΓΑΔΑ γιατί είμαι αθώος, χαλαρώστε άνθρωπος είμαι.". Συλλαμβάνουν όσους φώναζαν τους περνάν χειροπέδες! Και μας βάζουν σε ένα περιπολικό. Μου πέρνουν την ταυτότητα και φωνάζω να μου την δώσουν πίσω!
Ο Δελτάς, φεύγει και παρακαλάω τον αστυνομικό που οδηγεί να την παρει γιατι δεν εκανα κάτι για να υποστώ κατι τέτοιο! Ο Δέλτα φωνάζει, "δε δίνουÎ! �ε καμία πείτε πως χάθηκαν ώστε να περάσουν καλά!" τελικά ο αστυνόμος δεν έφευγε αν δεν τις έπαιρνε και τελικώς και χάρις αυτών είχαμε ταυτότητες, ο οποίος μου έκανε και εντύπωση μου ζήτησε συγνώμη που με συνέλαβαν χωρις λόγο.
Φτάσαμε στην ΓΑΔΑ, το τι γίνετε εκεί το ξέρετε, δώσαμε τα στοιχεία μας αρκετές φορές, μας πήγαν σε ένα διάδρομο μαζί με άλλα νεαρά παιδιά, μεγάλους αλλά και άτομα που έχουν κάνει έγκλημα! Μας έπαιρναν έναν έναν σε ένα δωματιάκι μικρό, μας αφαιρούσαν όλα τα υπάρχοντα και μας έψαχναν πολύ καλά.
Έκατσα τρεις ώρες εκεί. Στην διαμονή μου σε αυτό το μέρος, έφεραν πολλά 13χρονα! Ναι καλά ακούτε παιδιά 13 χρονων, 16 χρονων και αλλα μικρά παιδάκια αγόρια και κορίτσια. Τρομαγμένα, τα αντιμετώπιζαν σαν εγκληματίες τους μίλαγαν άσχημα, τα έψαξαν! ... δε ξέρω και δε θέλω να ξέρω τι τραύματα μπορεί να τους δημιούργησαν.
Τελικά, αρκετοί αφεθήκαμε ελεύθεροι, αφού πρώτα, μας κράτησαν τις μάσκες και μας χλεύασε οι αστυνομία της ΓΑΔΑ "μπορείτε να κάψετε άλλη μέρα την Αθήνα, σας χαλάσαμε το πάρτι ε?".
Όσο ήμουν μέσα εκεί ένιωσα άσχημα. Δεν ένιωσα ντροπή, φόβο αλλά λύπη. Μία γυναίκα η Ελλάδα, την βιάζουν στο διπλανό δωμάτιο και γώ, νέος με δύναμη δε μπορώ να κάνω κάτι γιατί μπορούν αναπάσα στιγμή να μου αφαιρέσουν το δικαίωμα της ελευθερίας.
Καθώς βγήκαμε έξω, ήταν γονείς των 13, και 16 χρονων παιδιών που περίμεναν, παρακάλαγαν να δουν τα παιδία τους και η απάντηση της αστυνομίας ήταν "γιατι να τα δείς" . Μας φώναζαν ήρωες... ειλικρινά δε νιώθω ήρωας γιατί δε έκανα κάτι. Δε ξέρω τι έγιναν τα καημένα τα παιδάκια, ελπίζω να γύρισαν γρήγορα στης μανάδες τους που έκλαιγαν και διαμαρτύρονταν.
Δεν στέλνω αυτο το μήνυμα για να πω, τι πέρασα. Αλλά για να σας παρακαλέσω να διαδώσετε στο κόσμο ότι η αστυνομία συλλαμβάνει όποιον θέλει! Ακόμα και μικρά παιδιά! Δεκατριών χρονών.
Πρέπει να αγωνιστούμε για το δικό τους μέλλον. Μόνο έτσι θα σώσουμε το δικό μας.
Αναγνώστης
