Ποιο γεγονός τον ανάγκασε να σκεφτεί να δώσει τέλος στη ζωή του; Ο ίδιος εξομολογείται...
Το ξαφνικό πρόβλημα υγείας τον έφτασε στο σημείο να θελήσει να κάνει βουτιά στο κενό. Οι φίλοι του γύρισαν την πλάτη, αλλά από την αγάπη των παιδιών του ξαναβρήκε τη δύναμη να ζήσει. Ο ηθοποιός και τραγουδιστής Χρήστος Κάλοου άνοιξε την καρδιά του σε μια συγκλονιστική εξομολόγηση στον Γιάννη Βίτσα για την εφημερίδα Espresso.
Έχουν περάσει έξι χρόνια από την περίοδο που περάσατε το εγκεφαλικό επεισόδιο. Έχει αλλάξει η ζωή σας;
Προφανώς, έχει αλλάξει. Νιώθω αδύναμος να κάνω πράγματα που πριν ήταν εύκολα... Το ευτύχημα είναι ότι το εγκεφαλικό δεν μου άφησε πρόβλημα στην ομιλία. Αντιμετώπισα ωστόσο ένα πρόβλημα στην κίνηση.
Ήταν σοκαριστικό από ότι αντιλαμβάνομαι
Είναι σοκαριστικό. Θυμάμαι που με πήραν τηλέφωνο από το θέατρο, ενώ ήμουν στο νοσοκομείο. Μου είπαν "Κύριε Κάλοου, ξεκινάτε πρόβα την άλλη εβδομάδα. θα έρθετε;" Απάντησα, "εννοείται". Έτυχε λοιπόν να περνά η διευθύντρια της νευρολογικής κλινικής και με ρώτησε: "Που θα πάτε την άλλη εβδομάδα;" "Ξεκινάω πρόβες". "Είστε καλά; Έχετε πάθει εγκεφαλικό". Όταν μου είπε ότι ήθελα μια προσαρμογή μίνιμουμ ενός χρόνου, έπαθα σοκ και άρχισα να κλαίω. Όπως ήμουν στον πέμπτο όροφο του νοσοκομείου, σκέφτηκα να ρίξω μια βουτιά στο κενό να τελειώνω.
Σκεφτήκατε δηλαδή να αυτοκτονήσετε;
Το σκέφτηκα πολύ σοβαρά.
Τι σας κράτησε στη ζωή;
Τα παιδιά μου. Σκέφτηκα ότι έχω δύο παλικάρια και έχω υποχρεώσεις...
Υπήρχαν άνθρωποι που σας γύρισαν την πλάτη;
Στο Σωματείο έδωσα αγώνες για συναδέλφους και στο πρόβλημά μου δεν εμφνίστηκε κανείς! Από τους συναδέλφους με τους οποίους συνεργάστηκα -και είναι πολλοί και επώνυμοι- ουδείς ενδιαφέρθηκε για το πρόβλημά μου. Ουδείς από τον θίασο τριάντα τεσσάρων ανθρώπων δεν ήρθε να δει τι κάνω, αλλά ούτε πήρε ένα τηλέφωνο.
Έχουν περάσει έξι χρόνια από την περίοδο που περάσατε το εγκεφαλικό επεισόδιο. Έχει αλλάξει η ζωή σας;
Προφανώς, έχει αλλάξει. Νιώθω αδύναμος να κάνω πράγματα που πριν ήταν εύκολα... Το ευτύχημα είναι ότι το εγκεφαλικό δεν μου άφησε πρόβλημα στην ομιλία. Αντιμετώπισα ωστόσο ένα πρόβλημα στην κίνηση.
Ήταν σοκαριστικό από ότι αντιλαμβάνομαι
Είναι σοκαριστικό. Θυμάμαι που με πήραν τηλέφωνο από το θέατρο, ενώ ήμουν στο νοσοκομείο. Μου είπαν "Κύριε Κάλοου, ξεκινάτε πρόβα την άλλη εβδομάδα. θα έρθετε;" Απάντησα, "εννοείται". Έτυχε λοιπόν να περνά η διευθύντρια της νευρολογικής κλινικής και με ρώτησε: "Που θα πάτε την άλλη εβδομάδα;" "Ξεκινάω πρόβες". "Είστε καλά; Έχετε πάθει εγκεφαλικό". Όταν μου είπε ότι ήθελα μια προσαρμογή μίνιμουμ ενός χρόνου, έπαθα σοκ και άρχισα να κλαίω. Όπως ήμουν στον πέμπτο όροφο του νοσοκομείου, σκέφτηκα να ρίξω μια βουτιά στο κενό να τελειώνω.
Σκεφτήκατε δηλαδή να αυτοκτονήσετε;
Το σκέφτηκα πολύ σοβαρά.
Τι σας κράτησε στη ζωή;
Τα παιδιά μου. Σκέφτηκα ότι έχω δύο παλικάρια και έχω υποχρεώσεις...
Υπήρχαν άνθρωποι που σας γύρισαν την πλάτη;
Στο Σωματείο έδωσα αγώνες για συναδέλφους και στο πρόβλημά μου δεν εμφνίστηκε κανείς! Από τους συναδέλφους με τους οποίους συνεργάστηκα -και είναι πολλοί και επώνυμοι- ουδείς ενδιαφέρθηκε για το πρόβλημά μου. Ουδείς από τον θίασο τριάντα τεσσάρων ανθρώπων δεν ήρθε να δει τι κάνω, αλλά ούτε πήρε ένα τηλέφωνο.
