Ένα κομμάτι σε στίχους του Κώστα Ντόλκου. Αφιερωμένο σε όλους τους παραθυρόφιλους, σωτήρες, δημοσιογράφους, πολιτικούς, δικηγόρους, επιστήμονες, ''ηθοποιούς'', τραγουδιστές, παραμυθάδες, παπατζήδες, λαοπλάνους, λαϊκιστές, πενατζήδες, μπλαμπλάκηδες, ρήτορες, καλοθελητές, φίλους, εχθρούς, αντιδραστικούς, κοιμισμένους, καημένους - κατακαημένους. Σε όλα τα κοράκια. Μα πάνω απ' όλα αφιερωμένο σε όλους εμάς τους Νεο-Έλληνες που αντί να σπάσουμε τη τηλεόραση και να την κάνουμε απλώστρα για τα σώβρακα, χάσκουμε στις ειδήσεις των 8 την κάθε υστερική πουτάνα που τραβάει στην Αφρική για να το παίξει μάνα, υποτιμώντας τη νοημοσύνη σου, μου, μας. Αί στο διάολο πια, μακάκες.
