γράφει η ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Η Βολιβία παράγει το 15% του κασσίτερου παγκοσμίως και διαθέτει ,μετά την Βενεζουέλα τα μεγαλύτερα αποθέματα φυσικού αερίου
στην Νότιο Αμερική. ΄΄ Στραγγίστηκε΄΄ για αιώνες από του ισπανούς κατακτητές και ανεξαρτητοποιήθηκε το 1825. Κατοικείται από δώδεκα διαφορετικές φιλές ινδιάνων και 12% λευκό πληθυσμού(Κρεολοί και Ευρωπαίοι).Το πολίτευμα της είναι Προεδρική Δημοκρατία και είναι η δεύτερη φτωχότερη χώρα στην Λατίνο Αμερική μετά από την Ταϊτή. Παρότι έχει πλούσια κοιτάσματα ΄΄η χώρα των ορυκτών ΄΄(μεταλλεύματα, φυσικό αέριο και κυρίως κασσίτερο και ασήμι) ΄΄ σέρνεται ΄΄ οικονομικά ,εδώ και δεκάδες χρόνια, λόγω συχνών πολιτικών αλλαγών και λάθος διπλωματικών χειρισμών. Περίπου 2/3 του πληθυσμού της ζει κάτω από το επίπεδο φτώχειας. Τα τελευταία 60 χρόνια άλλαξε 210 διαφορετικές πολιτικές κυβερνήσεις. Ταπεινώθηκε πολλές φορές λόγω λάθος συμμαχιών με αποκορύφωμα την απώλεια παράκτιας επαρχίας Ατακάμα και πρόσβασης στον Ειρηνικό Ωκεανό το 1883.Ανεκπλήροτος πόθος και φιλοδοξία η θαλάσσια πρόσβαση. Έτσι διατηρεί ένα Υπουργείο Πολεμικού Ναυτικού ,στην Λα Πάζ ,και πληρώνει υπαλλήλους που δεν έχουν αντικείμενο εργασίας.
Η Λα Πάζ (Ειρήνη) ιδρύθηκε στις 20 του Οκτ, 1548 με την επωνυμία La Ciudad de Nuestra Senora de La Paz (Η πόλη της Παναγίας της Ειρήνης).Είναι η πιο ψηλή πρωτεύουσα του κόσμου ( ύψωμα 3625 μέτρων) αλλά δεν έζησε ειρηνικά για πολλά χρόνια. Έχει ακανόνιστη ρυμοτομία, κτίστηκε άναρχα έχοντας πολλά προβλήματα σε ότι αφορά στο σύστημα αποκομιδής απορριμμάτων και τις εγκαταστάσεις υγιεινής στις συνοικίες της περιφέρειας. Η Βολιβία έχει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό παιδικής θνητότητας .Το ποτάμι που έφερνε χρυσό κάποτε , το Desoquodero, αποτελει φυσικό σύνορο ανάμεσα στις προβληματικές ,από άποψη υγιεινής και καθαριότητας, συνοικίες με τους πολλούς αλλά μελαψούς ντόπιους και τις όμορφες και πεντακάθαρες συνοικίες των λίγων και λευκών πλούσιων για δεκάδες χρόνια.
Οι πίνακες ,στο μουσείο Μουρίλιο ,είναι ενδεικτικοί για την κατάσταση που επικρατούσε και κυρίως για τον βαθμό καταπίεσης που έχει υποστεί ο ινδιάνικος πληθυσμός Αymara ,Ketchua και Tihuanaku .Οι χιονισμένες βουνοκορφές του Illimani 6000 μέτρα παρατηρούν ,αιώνες τώρα ,αμέτοχα τις μεγάλες διαφορές ανάμεσα στις πλούσιες και τις φτωχές συνοικίες.
Από το 1545 οι ισπανοί ,με το πρόσχημα της κατάκτησης της νέας γης και τον εκχριστιανισμό του πληθυσμού οδήγησαν στον αφανισμό εκατομμύρια ινδιάνους. Αυτή η γενοκτονία δεν έγινε γνωστή και δεν τιμωρήθηκε ποτέ!. Στους αυτόχθονες Ινδιάνους επιτρέπονταν η πρόσβαση και η εργασία αλλά είχε απαγορευτεί η εγκατάσταση στην πόλη από το 1660 μέχρι το 1952. Οι διακρίσεις που γίνονται και σήμερα, σε ότι αφορά στην επιλογή και την επαγγελματική εξέλιξη των σημερινών ινδιάνων σε σύγκριση με τους απόγονους των ισπανών ,υφίστανται ακόμα και σήμερα. Ακούγοντας αυτά τα στοιχεία νοιώθεις πολύ παράξενα. Η καταπληκτική κοιλάδα του Φεγγαριού ,με την παράξενη ομορφιά της και η ύπαρξη Αγοράς των Μαγισσών ,στο κέντρο της Λα Πάζ , σε κάνουν να νοιώθεις ότι πράγματι ζεις σε έναν άλλο πλανήτη. Το χάσμα ανάμεσα στους μελαψούς και τους λευκούς, ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς είναι τόσο μεγάλο που δεν αναρωτιέσαι για τι υπάρχει το ρητό ΄΄ο λευκός έχει πάντα δίκιο’’.
