Ανατριχίλα, αμηχανία και οργή ακόμη και στον πιο ψύχραιμο αναλυτή των γεγονότων και των οικονομικών εξελίξεων προκαλούν οι «μαύρες» προβλέψεις για το κοντινό μέλλον της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της χώρας μας, η οποία όχι μόνο δεν έγινε ποτέ “Μητρόπολη των Βαλκανίων”, αλλά εξελίσσεται καθημερινά σε… βαλκανική πρωτεύουσα της ανεργίας.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Θεσσαλονίκης που παρουσιάστηκαν πρόσφατα, η ανεργία στη Θεσσαλονίκη έως το τέλος του 2011 αναμένεται να πάρει εφιαλτικές διαστάσεις και να φτάσει το 30%, δηλαδή οι άνεργοι σε πραγματικούς αριθμούς θα ξεπεράσουν τις 120.000 ψυχές.
Ήδη οι εικόνες της φρίκης για όποιον ζει μέσα στην κοινωνία είναι καθημερινές ιστορίες τρόμου και ....
απόγνωσης: εκατοντάδες άστεγοι στα εκκλησιαστικά συσσίτια, επαίτες και ρακοσυλλέκτες που ψάχνουν στα σκουπίδια για να χορτάσουν την πείνα τους, άνθρωποι που πάσχουν από κατάθλιψη ή αντιμετωπίζουν άλλα ψυχικά προβλήματα, συμπολίτες μας που αυτοκτονούν, πολίτες που φτάνουν στο έγκλημα γιατί δεν βρίσκουν δουλειά για να θρέψουν τα παιδιά τους.
Γράφει ο οικονομολόγος Παναγιώτης Κοκκόρης
Στις γραμμές που προηγούνται και σε αυτές που ακολουθούν δεν παρουσιάζουμε έναν εφιάλτη, αλλά μια κατάσταση την οποία είναι εξαιρετικά δύσκολο να περιγράψει κανείς. Το χειρότερο είναι το συμπέρασμα ότι η ελληνική περιφέρεια, αυτή που θα μπορούσε να γίνει πραγματικά η Πύλη για ένα ελληνικό Ελντοράντο στα Βαλκάνια, εξαιτίας της ανάλγητης πολιτικής των κυβερνώντων καταστρέφεται, ερημώνει, μετατρέπεται σε καμένη γη.
Κι όμως η αναπτυξιακή προοπτική της Θεσσαλονίκης, θα μπορούσε να δώσει τις λύσεις. Η πρόταση είναι γνωστή και έχει διατυπωθεί από τον γράφοντα πολλές φορές: ζώνες, όπως η Βόρεια Ελλάδα και ιδιαίτερα η περιοχή της Θεσσαλονίκης, που γειτνιάζει με το φορολογικό ΕΛΝΤΟΡΑΝΤΟ των βαλκανίων (Σκόπια, Αλβανία, Βουλγαρία) θα έπρεπε να ΕΙΝΑΙ ευνοϊκότερης μεταχείρισης φόρων…
Αν οι γειτονικές χώρες φορολογούν με συντελεστή 10 %, εμείς θα έπρεπε να έχουμε ζώνες εμπορίου και επιχειρηματικότητας που να έχουν από 10 μέχρι 0 % φορολόγηση των επιχειρήσεων, με όρους και προϋποθέσεις, (νέες επιχειρήσεις, επανεγκατάσταση επιχειρήσεων, ξένες επενδύσεις κλπ). Έτσι θα μπορούσαμε δηλαδή να πάμε πέντε βήματα πιο μπροστά, να νικήσουμε τον ανταγωνισμό και να προσελκύσουμε με σοβαρότητα και συγκριτικό πλεονέκτημα τις ξένες επενδύσεις…
Για να μην παρεξηγηθούμε, επαναλαμβάνουμε ότι στόχος είναι να επικρατήσουμε ως χώρα με έξυπνο τρόπο στον ανταγωνισμό, δεν είμαστε υπέρ του κεφαλαίου, αλλά υπέρ των πολιτών, της εργασίας, της απασχόλησης και της ανάπτυξης.
Η αναπτυξιακή προοπτική δεν έρχεται όμως από μόνη της, πρέπει να διαμορφωθούν οι κατάλληλες συνθήκες και αυτές τις συνθήκες θα μπορούσε να διαμορφώσει η κυβέρνηση, ανέξοδα, ανώδυνα και απολύτως ειρηνικά, μετατρέποντας τη Θεσσαλονίκη κυριολεκτικά σε ατμομηχανή που θα έβγαζε τη χώρα από το τέλμα.
Φορολογώντας τα φυσικά πρόσωπα και όχι τις επιχειρήσεις, στρέφουμε το κεφάλαιο στην επένδυση που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη αυτή την εποχή ως χώρα και ανοίγουμε τις πύλες της αγοράς για την απασχόληση, για νέες δουλειές, για την αύξηση της επιχειρηματικότητας.
Τότε πράγματι και αν το θεσμικό πλαίσιο το επιτρέψει μπορούμε να ανοίξουμε τα φτερά μας, να πετάξουμε, να κάνουμε θαύματα!
Εκείνο που χρειαζόμαστε για να το πετύχουμε είναι τους οραματιστές που θα τολμήσουν να δουν την άλλη πραγματικότητα, αυτή που δεν περιορίζεται στα στεγανά της τρόϊκας, του μνημονίου, της αδιαφάνειας, της διαπλοκής, της μικροπολιτικής, της ωμότητας, του πολιτικού κόστους και των πελατειακών σχέσεων.
Οραματιστές που και να θέλουν και να μπορούν, που να έχουν την τόλμη, την ηθική και το σθένος να αναποδογυρίσουν το σαθρό πολιτικό σύστημα για το καλό της πατρίδας… και να ξέρουν πως θα το κάνουν.
