Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, το έτος 2009, κατά δήλωση των σημερινών κυβερνώντων ήταν :
Στοιχεία Eurostat
ΑΕΠ Δημ. Έλλ. Δημ.χρ.% Δημ.χρ. Ανεργία
2007 227,0 δις € 6,4 % 105,4 % 239,4 δις € 8,3 %
2008 236,9 δις € 9,8 % 110,7 % 262,3 δις € 7,7 %
2009 235,0 δις € 15,4 % 127,1 % 298,7 δις € 9,5 %
2010 230,2 δις € 10,5 % 142,8 % 328,6 δις € 12,6 %
2011 9,5 % 157,7 %
2012 9,3 % 166,1 %
Δηλ. τον Δεκέμβριο του έτους 2009 το χρέος ήταν 127.1%, (298.7 δις €) και το έλλειμμα 15.4% του ΑΕΠ .
Με την χθεσινή συμφωνία στην Ευρωζώνη, την οποίαν ο Κος Πρωθυπουργός και οι παριστάμενοι μαζί του, υπουργοί, πανηγυρίζοντας, εδήλωναν σε όλους τους τόνους ότι πέτυχαν σχεδόν το βέλτιστο αποτέλεσμα για την χώρα μας, δηλ. το έτος 2021 το χρέος θα είναι βιώσιμο, και θα είναι ως στοχευμένο αποτέλεσμα, 120% του ΑΕΠ.
Ενώ το Οκτώβριο του έτους 2009, όταν ανέλαβε ο Κος Παπανδρέου, ως πρωθυπουργός της χώρας, εδήλωνε ότι το χρέος ήταν 120% του ΑΕΠ, και δεν ήταν βιώσιμο. Γι’αυτό υπογράψαμε, ως χώρα, πέντε (5) μνημόνια, μεσοπρόθεσμα προγράμματα, πολυνομοσχέδια, κτλ., υποθηκεύοντας τα πάντα και φτωχοποιώντας την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού.
Σε 13 χρόνια από σήμερα, θα είμαστε ως χώρα, στο ίδιο επίπεδο χρέους, με απροσδιόριστο αριθμό ελλείμματος, όμως με μία μεγάλη διαφορά, σήμερα «υποθηκεύσαμε» τον πλούτο της χώρας έναντι «πινακίου φακής».
Το «Πάρτι» με την περιουσία του Ελληνικού λαού, έστω και σαν καλαμπούρι πρέπει να σταματήσει άμμεσα. Η πρώτη δανειακή σύμβαση(το πρώτο μνημόνιο) αφορούσε οικονομικό αντικείμενο 110 δις €( μας δανείσαν οι Ευρωπαίοι).
Εάν λοιπόν, το Μάιο του 2010 αγοράζαμε στην δευτερογενή αγορά (ελεύθερη αγορά) ομόλογα του Ελληνικού δημοσίου με τις τρέχουσες τιμές των ομολόγων εκείνης της εποχής, θα αγοράζαμε ομόλογα του Ελληνικού δημοσίου, ονομαστικής αξίας 250 δις €. (όπως δηλώνει ο Κος Παπανικολάου, οικονομικός σύμβουλος του Ανδρέα Παπανδρέου, εχθές στο τηλεοπτικό σταθμό ALTER)
Το υπόλοιπο χρέος, τον Μάιο του 2010, (των ομολόγων) ονομαστικής αξίας 150 δις € θα ήταν πλέον διαχειρίσιμο και βιώσιμο, (το έτος 2010), και το μόνο που θα έπρεπε να κάνουμε θα ήταν οι περιβόητες διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία, πράγμα το οποίο η κυβέρνηση του ΓΑΠ φοβήθηκε, με την παλαιοκομματική αντίληψη του πελατιακού κράτους, της αντίστοιχης διαχείρισής του, και των δεσμεύσεων τις οποίες προφανώς ανέλαβε, έφτασαν την χώρα στο σημερινό χάλι.
Κάποιοι έχουν σοβαρή ευθύνη στην διαχείριση της μεγαλύτερης κρίσης στην χώρα μας, μετά τον Β! παγκόσμιο πόλεμο.
Η πολιτική η οποία ασκήθηκε, από εραστές της εξουσίας, ουσιαστικά, έβαλε σε ατραπούς την χώρα, τα αποτελέσματα της οποίας, οι πολίτες και των επόμενων γενιών θα τα πληρώνουν, χωρίς να γνωρίζουν, διότι είναι καλά κρυμμένη η εξαπάτηση πίσω από τους αριθμούς και τα παχιά λόγια.
Η πολιτική εξαθλίωσης του λαού, χωρίς αντίκρυσμα . στο μεγαλείο της !
