αγριότητα κατά του Ελληνικού λαού στα χρόνια της κατοχής της Ελλάδος από τα φουσάτα του Χίτλερ. Αυτοί οι πρόγονοι, έσφαζαν αβίαστα χωρίς διάκριση γυναικόπαιδα, ηλικιωμένους, ιερείς και ανήμπορους ανθρώπους που δεν τους έβλαπταν, σκότωναν όποιο άμαχο έβρισκαν στο δρόμο τους. Εκτελούσαν εν ψυχρώ μικρούς και μεγάλους, ακόμη και βρέφη. Έβαζαν φωτιά σε ολόκληρα χωριά και ξεκλήριζαν οικογένειες. Δημιούργησαν γενοκτονία κατά της Ελλάδος και του λαού της. Μετά από εξήντα πέντε και πλέον χρόνια, ακόμη οι μνήμες είναι νωπές στο Δίστομο, στα Καλάβρυτα και σε πολλές άλλες περιοχές της πατρίδος μας, που γνώρισαν την πρωτοφανή θηριωδία των Γερμανικών στρατευμάτων κατοχής.
Όμως, αυτό που δεν κατάφερε ο Χίτλερ, δηλαδή την υποδούλωση της Ελλάδος και γενικότερα της Ευρώπης με πολεμικά μέσα, το κατάφεραν οι απόγονοί του εν καιρώ ειρήνης. Αφού ανασυγκρότησαν, με την αμέριστη οικονομική βοήθεια και αρωγή των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και της υπόλοιπης Ευρώπης, την ισοπεδωμένη χώρα τους, στα χρόνια που ακολούθησαν μετά την λήξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, την κατέστησαν μια από τις ισχυρότερες παγκόσμιες οικονομικές δυνάμεις και βεβαίως έγιναν οι οικονομικοί επικυρίαρχοι της Ευρώπης και οι αφέντες αρχικά της ΕΟΚ και ακολούθως της ΕΕ.
Από την εποχή του Χίτλερ, η Γερμανία γνώριζε μέσω των χαρτογραφήσεων που είχε κάνει η επιστημονική του ομάδα, πως η Ελλάδα είναι γεμάτη από ορυκτό πλούτο που πιθανόν να μπορούσε να ζήσει ολόκληρο τον πληθυσμό της Ευρώπης. Έτσι, στον ευρύτερο μακροπρόθεσμο σχεδιασμό υφαρπαγής του ορυκτού πλούτου της, εντάσσεται το σχέδιο της απολύτου οικονομικής διαλύσεώς της μέσω της ολοκληρωτικής εξαθλιώσεως του λαού της, για να μη μπορεί να αντιδράσει. Συμμέτοχοι και συνένοχοι σε αυτό το σχέδιο ήταν όλοι οι διατελέσαντες Πρωθυπουργοί, μέσω των έργων τους και οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας, μέσω της σιωπής τους, από την μεταπολίτευση έως σήμερα. Όλοι τους έχουν τεράστιες ευθύνες για την σημερινή διαλυτική κατάσταση που βιώνει ο τόπος και ο λαός. Όμως, θεωρώ, πως τις μεγαλύτερες ευθύνες είχε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, που την 1/1/1981 έκανε την Ελλάδα δέκατο «ισότιμο» μέλος της τότε ΕΟΚ, χωρίς να έχει φροντίσει από το 1974, που εξελέγη για πρώτη φορά Πρωθυπουργός, να την θωρακίσει θεσμικά για να μπορέσει να αντέξει τους κραδασμούς μιας εισόδου στους κόλπους των ισχυρών οικονομικά χωρών της Ευρώπης.
Επιπλέον, ισότιμες, ίσως και μεγαλύτερες, ευθύνες έχει ο Κώστας Σημίτης, ο οποίος «πέτυχε» την 1/1/2001 την ένταξη της χώρας στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση, χωρίς να έχει διεκδικήσει την χαμηλότερη δυνατή ισοτιμία της δραχμής έναντι του ευρώ, όπως επίσης δεν φρόντισε να έχει προετοιμάσει κατάλληλα τον Ελληνικό λαό για τις μεγάλες μεταβολές που θα υφίστατο η χώρα με την αλλαγή του νομίσματος. Έτσι, όταν την 1/1/2002 τέθηκαν στην κυκλοφορία τα πρώτα χαρτονομίσματα και τα κέρματα του ευρώ που αντικατέστησαν την δραχμή, το αποτέλεσμα ήταν όλα τα αγαθά να εκτιναχτούν πάνω από 300% της προηγούμενης αξίας τους, προς χάριν των κερδοσκόπων και εις βάρος του λαού (επί παραδείγματι, η τιμή για ένα ματσάκι μαϊντανού που κόστιζε στις λαϊκές αγορές 30-50 δραχμές, τελικά εκτοξεύτηκε στα 50 λεπτά του ευρώ, δηλαδή 170 δραχμές). Συνεχίζοντας, συμμέτοχοι και συνένοχοι σ΄αυτό το εγκληματικό παιχνίδι ήταν, εκτός της Γερμανίας και άλλες πολιτικές ηγεσίες της ΕΕ, που ήταν και είναι υποταγμένες στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα, των διεθνών τοκογλύφων και κερδοσκόπων, οι οποίοι σκοπό έχουν την εγκατάσταση της παγκόσμιας κυβέρνησης, μέσω της εγκαθίδρυσης ενός παγκόσμιου νομίσματος (αναφορές έχουν γίνει από τον Γ.Παπανδρέου αλλά και από τον Ε.Βενιζέλο).
Η ηγεσία, λοιπόν της Ε.Ε. (βλέπε Γερμανία) ποτέ επί δεκαετίες ολόκληρες δεν άσκησε κανένα απολύτως έλεγχο στη διαχείριση των συνεχών δανείων που έδινε στην Ελλάδα και τα οποία στο μεγαλύτερο μέρος τους πήγαιναν από τους κυβερνώντες, στη δημιουργία ενός υπεράριθμου και δυσκίνητου δημόσιου τομέα, που μόνο τον πολίτη δεν εξυπηρετούσε και στην αλόγιστη αύξηση των δημοσίων δαπανών. Κάπως έτσι, συντηρείτο το πελατειακό κράτος που έδινε στα δυο κόμματα εξουσίας συνεχείς τετραετίες διακυβέρνησης, του εν υπνώσει Ελληνικού λαού στις εφήμερες και πρόσκαιρες απολαύσεις, που δυστυχώς τελείωσαν και τώρα εισπράττει την ωμή πραγματικότητα της εξαθλίωσης και της δυστυχίας. Είναι δεδομένο, λοιπόν, πως άπαντες γνώριζαν πως κάθε μέρα που περνούσε δημιουργείτο δημοσιονομικός οικονομικός εκτροχιασμός της χώρας που δεν μπορούσε «να μαζευτεί» και υποδούλωνε όλο και περισσότερο το κράτος στις δαγκάνες των ορέξεων της ΕΕ, των κερδοσκόπων και των τοκογλύφων.
Δυο και πλέον χρόνια, λοιπόν, η Ελλάδα με την θηλιά του μνημονίου στο λαιμό της από την τρόικα, βρίσκεται στην απόλυτη αδιέξοδη πολιτική της εφαρμογής του. Αυτή η απίθανη και ανεύθυνη τελευταία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μέσω της υπαγωγής της χώρας στο μνημόνιο και ακολούθως των λαθεμένων επιλογών εκτέλεσής του, το μόνο που καταφέρνει είναι να δημιουργεί συνεχώς μια αρνητική δυναμική εξόδου από την κρίση και είναι απορίας άξιο εάν πραγματικά θέλει την έξοδο της χώρας από αυτήν. Οι επιλογές που κάνει οδηγούν την χώρα σε βαθειά ύφεση χωρίς γυρισμό. Εξαθλιώνουν τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, την ραχοκοκαλιά της κοινωνίας μας, με αποτέλεσμα να έχει διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός μας. Οι συνεχιζόμενοι νέοι φόροι διαλύουν την εμπορική κίνηση των μεσαίων καταστημάτων, με αποτέλεσμα τα καθημερινά λουκέτα. Οι επανωτοί φόροι στην ακίνητη περιουσία αδρανοποιούν τις οικοδομικές δραστηριότητες. Οι ακάλυπτες επιταγές στην αγορά φθάνουν στο πρώτο οκτάμηνο του 2011 στο 1,7 δις ευρώ. Η ανεργία στο ίδιο διάστημα ξεπερνά το 16%. Δώδεκα δις ευρώ το χρόνο εξάγονται από τους λαθρομετανάστες στις χώρες τους. Εκατό εκ. ευρώ το μήνα μας στοιχίζει η ιατρική περίθαλψη των λαθρομεταναστών. Τριάντα πέντε χιλιάδες επιδόματα ανεργίας, κατά δήλωση του κ. Λοβέρδου, δίνονται σε «οικονομικούς μετανάστες». Τεράστια ποσά εξάγονται από τη χώρα δια μέσω της αγοράς προϊόντων από τα μεγάλα πολυκαταστήματα, τα οποία είναι όλα ξένων συμφερόντων. Γι΄αυτό κάποτε θα πρέπει ο ευνουχισμένος λαός μας να κηρύξει εμπάργκο σε ότι μη Ελληνικό και να τονώσει, μέσω των αγορών Ελληνικών προϊόντων την εγχώρια
οικονομία.
Στο σημείο αυτό οι πολιτικοί μας το μόνο που κάνουν είναι να δίνουν σκληρή μάχη για να διατηρηθούν όλα τα προνόμια του πελατειακού κράτους του δημοσίου τομέα και μέχρι σήμερα δεν έχουν μειώσει στο ελάχιστο τις δημόσιες δαπάνες, που ήταν άλλωστε μέρος των αρχικών δεσμεύσεών τους προς την τρόικα. Έτσι καθημερινά καταρρέει ο πλέον παραγωγικός τομέας της χώρας, ο ιδιωτικός. Συνέπεια όλων των παραπάνω είναι όλα τα ξένα κράτη να θεωρούν την Ελλάδα, πτωχευμένη χώρα.
Η Ελληνική κυβέρνηση, εάν ήθελε, είχε τις ευκαιρίες να ορθώσει ανάστημα προς την Ε.Ε., της οποίας η στάση δεν είναι συμπεριφορά απέναντι σε εταίρο αλλά σε ένα απλό δανειολήπτη. Οι ευκαιρίες υπήρξαν και της δόθηκε η δυνατότητα μιας Εθνικής στάσης και πριν την ψήφιση, από την Ελληνική Βουλή του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, αλλά και πριν την σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. στις 21 Ιουλίου 2011. Από πλευράς μου με δυο άρθρα μου που δημοσιεύθηκαν στο ελεύθερης φωνής διαδίκτυο («οι Ευρωπαίοι προσπαθούν να σώσουν ακριβά το τομάρι τους, εμείς;» και «χτυπώντας την πόρτα μιας κουφής κυβέρνησης»), προσπαθούσα να προτρέψω την Ελληνική κυβέρνηση να καταλάβει το Εθνικό της χρέος και να ασκήσει σκληρή διαπραγματευτική πολιτική, επενδύοντας στο φόβο και την αναστάτωση των Ευρωπαίων που δημιουργείτο από την πιθανή διάλυση της Ευρωζώνης λόγω πτώχευσης της Ελλάδος. Πτώχευση που αποφεύγεται, όταν γίνει βιώσιμο το Ελληνικό χρέος και για να γίνει αυτό απαιτείται εκτός της επαναγοράς των ομολόγων μας, να διεκδικηθεί η δραστική περικοπή του χρέους. Επίσης, θα έπρεπε η όποια δανειοδότηση να γίνει με το συμβολικό επιτόκιο της τάξεως του 1%, γιατί η Ελληνική οικονομία δεν μπορεί να αντέξει το βάρος επιτοκίων της τάξεως 5%-8%. Τέλος, θα μπορούσε να διεκδικηθεί τριετής έως πενταετής χάρη αποπληρωμής των χρεών μας, προκειμένου να δημιουργηθούν συνθήκες ανάπτυξης της χώρας. Τα παραπάνω αποτρέπουν από την χρεοκοπία όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη.
Σήμερα λοιπόν, παρά την ατολμία της Ελληνικής κυβέρνησης, οι χαμηλοϋψείς και ελαττωματικοί ηγέτες της Ε.Ε. βλέπουν το καλοστημένο σχέδιο τους, δηλαδή η υφαρπαγή του ορυκτού δημόσιου πλούτου της Ελλάδος σε τιμές ευκαιρίας, μέσω της απόλυτης εξαθλίωσής της, να συμπαρασύρει όλο το σαθρό οικοδόμημα της Ευρωζώνης και όχι μόνο. Γι΄αυτό, άρχισαν μέσω διαβουλεύσεων να προσπαθούν να αποφασίσουν το «κούρεμα» του Ελληνικού δημοσίου χρέους, το οποίο οι ίδιοι δημιούργησαν, στο 50% και πλέον, μέσω της ανταλλαγής ομολόγων με άλλα μεγαλύτερης διάρκειας και μικρότερου επιτοκίου, από το 21% που αποφάσισαν οι ίδιοι στη σύνοδο κορυφής στις 21 Ιουλίου 2011. Επίσης, σκέπτονται έντονα να αποφασίσουν η όποια επόμενη δανειοδότηση να είναι με το χαμηλότερο δυνατό επιτόκιο, παρότι μια τέτοια απόφαση έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα περισσότερα κράτη της Ευρωζώνης τα οποία δανείζονται με υψηλότερα επιτόκια. Επιπλέον, θα πρέπει να διεκδικηθεί επιτέλους, τουλάχιστον τριετής χάρη αποπληρωμής των χρεών μας, προκειμένου να δημιουργηθούν συνθήκες ανάπτυξης της χώρας. Τελικά οι Ευρωπαίοι έχουν πάρει χαμπάρι πως διάσωση της Ελληνικής οικονομίας, σημαίνει και διάσωση της Ευρωζώνης. Η Ελληνική κυβέρνηση το έχει πάρει είδηση ή οι εντολοδόχοι της και οι εκβιαστές της δεν της το επιτρέπουν;
Επειδή, λοιπόν, απόλυτο πιστεύω μου είναι πως αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος των Εθνικών περιστάσεων και επειδή είναι πεποίθησή μου πως αυτή η εντολοδόχος κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν έχει σκοπό να οδηγήσει την χώρα ποτέ σε εκλογές, θα πρέπει ο ξεσηκωμός του Ελληνικού λαού, που ήδη έχει ξεκινήσει σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας μας, να συνεχισθεί για να μπορέσει να ανατρέψει αυτή τη φαύλη κυβέρνηση και να οδηγήσει τον τόπο σε Εθνικές εκλογές. Είναι στο χέρι του Ελληνικού λαού, μέσω των Εθνικών εκλογών, να εκλέξει κυβέρνηση που με πρόσφατη την λαϊκή εντολή, θα μπορέσει να βγάλει την Ελλάδα από αυτή την περιδίνηση του δυσβάστακτου δημοσίου χρέους που έχει περιέλθει η χώρα. Διαφορετικά ο φαύλος κύκλος του χρέους θα συνεχίζεται και στο βάθος του τούνελ θα υπάρχει η απόλυτη καταστροφή για τη χώρα και η πλήρης κατάρρευση του
Ελληνικού λαού. Τώρα θα πρέπει να εκλεγεί κυβέρνηση που θα υποσχεθεί, τουλάχιστον, την διεκδίκηση τριετούς περιόδου χάριτος αποπληρωμής των χρεών προς την Ε.Ε. και εφ΄όσον αυτό δεν επιτευχθεί να κηρύξει αμέσως ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, μέχρις ότου δημιουργηθούν οικονομικά στοιχεία ανάπτυξης της χώρας και η οικονομία μας να ανακάμψει για να μπορέσει να βγει ισότιμα στις αγορές και να μπορέσει να αποτρέψει την απόλυτη εξαθλίωση του λαού μας και την υποταγή της χώρας μας σε τρίτους. Πρέπει να εκλεγεί κυβέρνηση που θα υποσχεθεί πως μόλις ορκισθεί, αμέσως θα κηρύξει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΝΗ (Α.Ο.Ζ) με τους γείτονές μας, από τους Οθωνούς και το Βόρειο Αιγαίο, μέχρι το Καστελόριζο και τη Γαύδο, για την απόλυτη διασφάλιση και εκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου. Ο ορυκτός μας πλούτος είναι το ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ.
Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα μας θυμίζει αθλητή στην εντατική. Θα βρεθεί άραγε πεπειραμένος χειρουργός – Πρωθυπουργός που θα την ιάνει σύντομα και θα της δώσει την δυνατότητα να τρέξει εκ νέου; Θα βρεθεί εκείνος ο εκλεκτός που θα έχει τα «κότσια» να δημιουργήσει πολιτικές ανατροπές για να τον γράψει η Ιστορία;
Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου
