Η Α. Μέρκελ επέβαλε την άποψή της: σιδηρά πειθαρχία με ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Θεσμοθέτησε την υποταγή του ευρωπαϊκού Νότου, την ευρωζώνη δύο ταχυτήτων με σκληρά μέτρα λιτότητας και «κούρεμα» 50%. Στην πραγματικότητα σώζουν τις ευρωπαϊκές τράπεζες, ενώ οι φορολογούμενοι καλούνται να πληρώσουν όλα τα βάρη και το κοινωνικό κράτος κατεδαφίζεται. Η κυβέρνηση υπόσχεται παραδείσους για δέκα χρόνια μετά με αισιόδοξο στόχο να βρεθούμε εκεί που ξεκινήσαμε.
Την ίδια στιγμή που διαλύει τα ασφαλιστικά ταμεία, ετοιμάζει ευνοϊκές ρυθμίσεις για τις εγχώριες τράπεζες προκειμένου να μην κρατικοποιηθούν, αν και έχουν επιχορηγηθεί με περισσότερα από 100 δισ. και θα πάρουν, άμεσα, άλλα 30 δισ. Αν συνεχιστεί η ίδια υφεσιακή σκληρή πολιτική λιτότητας, η Ελλάδα θα μετασχηματιστεί σ’ ένα μηχανισμό παραγωγής χρέους. Ανεξάρτητα, πάντως, από τις θριαμβολογίες, η αβεβαιότητα για την τύχη της ευρωζώνης παρατείνεται. Η απάντηση στην κρίση χρέους και τραπεζών με ασπιρίνη, που, μάλιστα, καλούνται να πληρώσουν οι πολίτες, δεν αντιμετωπίζει απολύτως τίποτα, οδηγεί σε αδιέξοδο.