 |
| ΟΔΟΣ ΔΡΑΧΜΗΣ |
Είμαι σίγουρος πως τον τελευταίο καιρό όλοι λίγο πολύ έχουμε ακούσει σενάρια εξόδου της Ελλάδας από το euro και την ευρωζώνη.
Γενικότερα υπάρχει η αίσθηση ότι με την επιστροφή της δραχμής τα πράγματα θα εξελιχθούν θετικά για την Ελληνική οικονομία. Βασικό επιχείρημα των υποστηρικτών της συγκεκριμένης άποψης
είναι το εργαλείο της υποτίμησης που ανακτάται με την επαναφορά του εθνικού μας νομίσματος. Υποτίμηση γίνεται όταν μία οικονομία είναι ελλειμματική, προκειμένου να κάνει τα προϊόντα που παράγει πιο φθηνά και ανταγωνιστικά στην εγχώρια και διεθνή αγορά. Με βάση αυτό το επιχείρημα οι γνωστοί σωτήρες των τηλεοπτικών παραθύρων θεωρούν ότι λύνουμε το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας μας ως χώρα αφού μπορούμε να εξάγουμε φθηνότερα. Εν μέρει έχουν δίκιο.
είναι το εργαλείο της υποτίμησης που ανακτάται με την επαναφορά του εθνικού μας νομίσματος. Υποτίμηση γίνεται όταν μία οικονομία είναι ελλειμματική, προκειμένου να κάνει τα προϊόντα που παράγει πιο φθηνά και ανταγωνιστικά στην εγχώρια και διεθνή αγορά. Με βάση αυτό το επιχείρημα οι γνωστοί σωτήρες των τηλεοπτικών παραθύρων θεωρούν ότι λύνουμε το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας μας ως χώρα αφού μπορούμε να εξάγουμε φθηνότερα. Εν μέρει έχουν δίκιο.
Κανείς από αυτούς όμως δεν αναφέρεται στα αρνητικά της όλης υπόθεσης. Το κύριο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουμε με την επιστροφή της δραχμής είναι οι εισαγωγές. Η ισοτιμία euro – δραχμής έχει κλειδώσει στις 340,75 δραχμές ανά euro. Αν υποθέσουμε ότι αύριο το πρωί γυρίζουμε στο εθνικό μας νόμισμα, αυτομάτως λόγω της ελλειμματικής μας οικονομίας θα προβούμε σε υποτίμηση. Με την υποτίμηση αυτή όμως η νέα ισοτιμία euro – δραχμής υπολογίζεται στις 511,125 δραχμές ανά ευρώ. Αυτό φέρνει σαν αποτέλεσμα την μείωση της αγοραστικής δύναμης των Ελλήνων απέναντι στα εισαγόμενα προϊόντα. (αυτοκίνητα, ιατρικός και στρατιωτικός εξοπλισμός, τεχνολογία, φυσικό αέριο, πετρέλαιο κ.ά.). Η Ελλάδα όμως δεν έχει δική της βιομηχανία προκείμενου να καλύψει μόνη της τις ανάγκες που καλύπτει μέσω των εισαγωγών. Υπολογίζεται ότι η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων πολιτών θα μειωθεί αυτόματα κατά 17%. Οι Έλληνες δηλαδή θα γίνουμε φτωχότεροι.
Άμεση συνέπεια των ακριβότερων εισαγόμενων προϊόντων είναι και ο πληθωρισμός, η ύπαρξη του οποίου βλάπτει την κατανάλωση. Αν αναλογιστούμε επίσης ότι στην Ελλάδα το 70% περίπου του ΑΕΠ, αποτελείται από την κατανάλωση, λογική υπόθεση είναι και η μείωση του. Μία μείωση όμως του ΑΕΠ μίας χώρας σημαίνει συρρίκνωση της οικονομίας της, δηλαδή ύφεση. Σε αυτά προσθέστε και την υπέρογκη αύξηση του δημόσιου χρέους μας. Έκτος αυτών η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει υψηλά επιτόκια και έλλειψη εμπιστοσύνης στο εθνικό της νόμισμα.
Άμεση συνέπεια των ακριβότερων εισαγόμενων προϊόντων είναι και ο πληθωρισμός, η ύπαρξη του οποίου βλάπτει την κατανάλωση. Αν αναλογιστούμε επίσης ότι στην Ελλάδα το 70% περίπου του ΑΕΠ, αποτελείται από την κατανάλωση, λογική υπόθεση είναι και η μείωση του. Μία μείωση όμως του ΑΕΠ μίας χώρας σημαίνει συρρίκνωση της οικονομίας της, δηλαδή ύφεση. Σε αυτά προσθέστε και την υπέρογκη αύξηση του δημόσιου χρέους μας. Έκτος αυτών η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει υψηλά επιτόκια και έλλειψη εμπιστοσύνης στο εθνικό της νόμισμα.
Βάσει των παραπάνω έχω την εντύπωση πως, συγκριτικά, τα μειονεκτήματα υπερκαλύπτουν τα πλεονεκτήματα της επιστροφής μας στη δραχμούλα. Το ενδεχόμενο της επιστροφής μας στη δραχμή όπως τη γνωρίζουμε θα μας γύριζε 100 χρόνια πίσω. Η λύση πρέπει να αναζητηθεί στη καλύτερη διάρθρωση του τομέα του εμπορίου και όχι στην αλλαγή του νομίσματος. Εκτός αυτών, η έξοδος από την ευρωζώνη είναι νομικά ανέφικτη και οικονομικά καταστρεπτική για την υπόλοιπη Ευρώπη.
επιμέλεια: μπαρμπα-μπρίλιος
